Zo simpel een plasje opruimen....

Een plasje opruimen zou zo simpel moeten zijn.Je pakt een stuk wc papier,wrijft over het laminaat en pakt nog een stukje om het nog even extra na te drogen.
Met de mop eroverheen en klaar ben je.

Maar niets is minder waar.

Je zit 's avonds op de bank, en achter je hoor je een klein watervalletje wat betekent dat  een 13 weken oud wurmpje haar kontje omlaag doet en alles laat lopen wat haar op dat moment dwars zit, een zucht van opluchting slaakt en vervolgens weer heerlijk op een botje gaat kauwen.
Je stapt op van de bank, en loopt gewapend met wc-rol naar de plaats des onheils.
Maar hoe goed je ook zoekt, nergens een plasje te bekennen.
Ganglamp aan ,de grond van alle kanten bekijken maar nergens ook maar iets te vinden. Tot je .... op een totaal andere plaats dan je dacht het plasje vind,waar je ondertussen al tig keren door heen bent gelopen.
Maar je bent geen pieperd dus dept moedig met het wc papier het plasje op.

Net iets papier te weinig......
Je draait je om en pakt nog iets meer wc papier,terwijl je in je ooghoeken opeens een wit flitsje ziet die er met een nat druppend wc papiertje vandoor gaat.
Je gooit al je gezag in je stem en zegt 'nee'
Wat heel stoer staat en voor toeschouwers waarschijnlijk heel serieus zal klinken, maar daar heeft dat witte monstertje lak aan.
Dus ren je achter haar aan........

Les 1 in de opvoeding van de pup.
Ren nooit achter de pup aan, laat hij altijd naar jou toe komen......

Vrolijk springt ze door de kamer, met achter haar aan wapperend een spetterend urinedoorweekt wc papiertje.

Voor je eindelijk het papiertje te pakken hebt, de oorspronkelijke plek des onheils hebt drooggeveegd, is de hele kamer ondergedruppeld, ben je overal al een paar door heen gelopen,zie je natte voet en pootsporen door de hele kamer en ligt er een hele tevreden pup op de mat na te genieten van dat ontzettend leuke spelletje.

1 voordeel, je pup vind je helemaal te gek!

Shyra 1 jaar bij ons :-)

Oudjaarsdag 2008.


Hans was het zat. Op 30 december werd hij wakker en zei, ik ga op zoek naar een hond.
Na in dit jaar zowel Shita als Saba verloren te hebben raakte we steeds meer in een spiraal van negativiteit. Tuurlijk we hadden onze Raisa nog,en wat een geluk en wat een wonder. Al een dik jaar kanker, maar nog steeds was ons meisje bij ons.
Maar het was zo stil, en we miste zo erg de honden maar ook hondengeluiden en liefde om ons heen.
Dus Hans zei voor mij totaal onverwachts.....vandaag ga ik op zoek naar een hond.

We hadden al een paar keer een malthezerpup gezien in de buurt, 3 x een verschillende pup en het leek bijna een teken dat we een malthezer zouden krijgen. Geen enkele andere hond trok ons meer,maar tot 3 x toe viel ons oog apart van elkaar op een 3 verschillende malthezerpups.
We kregen een adres van een opvanghuis voor honden.Dus snel gebeld en ze had hondjes. Ze noemde een rijtje op van de honden die bij haar waren en zei op het laatst.....oja en morgen komt er een malthezertje uit Amsterdam.Ik weet nog niets over het hondje ,ook niet hoe oud hij is.
Oh maar dat word hem hoor ,zeiden we tegen elkaar. Dat kan gewoon niet missen.
Of het ons uit kwam dat ze de volgende avond op oud jaarsavond bij ons zou komen met wat hondjes, want ze moest toch in de buurt zijn om een logeehondje thuis te brengen.
Nou, ons kon het niet snel genoeg zijn.

7 Uur zou ze hier zijn. En het duurde en duurde maar. 7 uur niemand, 10 over 7 niemand, kwart over 7 niemand.
Zenuwen gierde door mijn lijf.Het leek wel of ze nooit zou komen.
Eindelijk 10 voor half 8 ,daar kwam ze aan. Sorrie hoor ,dat ik zo laat ben, zei ze, maar het liep allemaal nogal uit.
Geeft niets hoor, zeiden we stoer,alsof we van de zenuwen niet al onze nagels op hadden gegeten.

In haar armen een wit bolletje wol met prachtige ogen.Liefde op het eerst gezicht.
De andere hondjes die ze bij zich had,waren echt schattig,grappig en heel lief.Maar dat bolletje wol, die hoorde gewoon bij ons.Ook al wisten we niets van zijn verleden, niet eens hoe oud hij was, niet eens dat hij een hij was. Dat hondje hoorde bij ons.

En zo kwam Shyra bij ons.

Wat was hij stil die eerste avond, zo lief en zo moe van alle indrukken.
De hele avond heeft hij op schoot gelegen en geslapen. Toen we naar bed gingen kregen we hem niet wakker.Zo vast sliep hij.
De volgende ochtend werden we wakker en had hij overgegeven en probeerde het te verstoppen.
Schuchter en voorzichtig was hij.
Zijn veiligheid zocht hij meteen bij Raisa,naast haar ging ze liggen en daar voelde hij zich veilig.

Toen hoorde we dat hij 5 en half maand was, en bij de stichting was gekomen via een vrouw die hem uit de broodfok had gehaald. Alleenstaand was toen ze hem haalde,een vriend kreeg, in verwachting raakte en een bloedhekel aan hem kreeg. En dat was te merken aan zijn gedrag, mensen vertrouwde die niet.

Gelukkig heeft onze eigenwijze manneke zijn plekje helemaal gevonden. Hij is lief,aanhankelijk, aanbid Hans en wil het liefst de hele dag bij Hans zijn.
Steeds meer accepteerd hij mensen en vertrouwd ze.
En vandaag is hij dus precies een jaar bij ons

En wat hebben we geboft dat hij op onze weg is gekomen, zo'n bijzonder hondje wat zo ontzettend veel liefde geeft en mensen ondanks dat ze hem zo slecht hebben behandeld zijn eerste levensmaanden toch nog een kans geeft.

Wij weten zeker dat Shita en Saba hem op onze weg hebben gestuurd. Teveel toevalligheden.En dat maakt het nog een beetje meer bijzonder.



2 filmpjes gemaakt op 1 januari

De eerste sneeuw :-)

Vandaag was dus de eerste sneeuw voor Kiya. En ze vind het geweldig. Eerst natuurlijk heel voorzichtig een pootje in het natte koude witte spul zetten en even ruiken wat dat nu weer voor vreemdsoortig iets is.

Maar al snel blijkt het dus alleen maar heel leuk te zijn en kan je er zo lekker in happen.

Raya kreeg ook vraagtekens boven zijn koppie hangen. Zoveel heeft hij ook nog nooit meegemaakt. Geweldig vind hij het, rent als een dolle stier door de tuin, al happend in de sneeuw. Zijn neus helemaal wit en uitglippend over de sneeuw rent die achter Kiya aan.........dit is leuk man..... lijkt die te zeggen.

Shyra doet alsof het de gewoonste zaak is van de wereld. Een beetje hooghartig kijkt ze het herderspul aan als ze die zich daar zo ontzettend ziet uitsloven. Aandachttrekkers......lijkt hij te denken.

Maar al gauw krijgt de sneeuw toch ook vat op hem en rent die al blaffend achter en dan weer voor de andere aan.

Sneeuw is geweldig............... :-)

Terwijl Hans met Shyra in het bos is, vermaken Raya en Kiya zich heel goed in de tuin.

Naar Bennekom

Vanmorgen naar Bennekom geweest. Een voor Kiya vreemde plaats.

Ze vond het allemaal reuze interressant, overal werd gesnuffeld en gekeken. Bladeren in een hoopje werd gebruikt om heerlijk in te gaan rollen met alle grommende geluiden die daar schijnbaar bij horen.
Het was voor de maandagochtend best druk, veel auto's, brommers, rolstoelen ,mensen met rollators, fietsen. Genoeg dus om haar oogjes voor uit te kijken.
Maar onze timing was misschien niet helemaal goed, want ze was al snel moe. Achteraf bekeken had ze ook eigenlijk niet voldoende geslapen van te voren. Dit liet ze dus merken door het in de winkels op een huilen te zetten. En dat is hard hoor en klinkt heel zielig.Ik stond in de winkel bij de diepvries ,terwijl Hans in begin van de winkel op een bankje zat, maar ik hoorde haar daar van verre afstand huilen.......

Ze is er erg goed in om ons duidelijk te maken als haar iets niet bevalt.

Zitten gaat steeds beter. Ook met al die afleiding op straat, ging ze netjes met behulp van een brokje aan de stoeprand zitten voor we over staken.
Het is zo een lief gezicht als zo een miniatuurhondje op commando gaat zitten. Heel wijs

Je merkt ook dat ze alles eigenlijk heel snel door heeft. Het woord "nee" begint ze ook al steeds meer te begrijpen.Wat wel lekker is als ze haar bekkie weer even om een tafelpoot of een kabel van de internet verbinding legt.......

Het maandelijkse alarm maakte geen enkele indruk op haar.

In de auto zit ze nog in de mand, ze blijft er goed in zitten, vooral als je ,je hand erbij doet gaat ze vaak rustig liggen en kijkt om zich heen of valt in slaap. Maar ik denk dat als we een weekje of  2 verder zijn dat ze er dan niet meer in zal passen.

Thuisgekomen haar maar snel in de tuin gezet. En ja hoor....ze moest nodig plassen.
Op haar eigen manier is ze helemaal zindelijk. Er word niet buiten de tuin en het huis geplast en gepoept ........

En de laatste "oude"" berichtjes

Dag6

Ze doet het echt bovenverwachting goed.Is echt genieten.

Ze is ook al naar de dierenarts geweest. Alhoewel we alleen maar een wormenkuur moesten hebben vonden we het toch een beter idee om gewoon een afspraak te maken zodat ze dat dus ook al mee zou maken.
Ging allemaal helemaal goed.
In de wachtkamer maakte ze kennis met een Jack russel die de mevrouw die erbij was angsvallig naar zich toe trok. Toen Hans zei dat Kiya totaal nog niets wist van de wereld en net bij haar moeder vandaan was, dus zo jong mocht er gesnuffeld worden

Ze is een heerlijk parmantig en bijdehand meisje.
Het is echt geweldig om haar te zien spelen met Raya en Shyra.

Raya is zo voorzichtig met haar. In het begin was hij best onbenullig en moest ik vaak op mijn lippen bijten om het niet uit te kermen dat hij voorzichtig moest doen. Mijn bemoeizucht zou nou niet meteen helpen in goede verhoudingen natuurlijk. En maar goed ook ,dat ik buiten af en toe een ontsnapte kerm mijn mond toch aardig weet te houden, want het gaat dus heel goed.

Kiya kan hem echt behoorlijk op de huid zitten. Een gezellig ongestoord botje kauwen is er niet meer bij. Aan de andere kant van het bot loopt een klein monstertje te trekken aan het bot, en zodra ze merkt dat ze dat bot toch niet uit die poten krijgt begint ze maar aan die kant te knagen.
Zet ze even door en begint aanvallen op Raya zelf, dan legt hij zijn poot over haar heen en knaagt lekker door. Dan zie je dat kleine wurmpje alle kanten uit kronkelen om maar onder die poot uit te komen hahaha
Lukt het haar niet snel genoeg dan heeft een piep het resultaat dat de poot omhoog gaat.

Met Shyra kan ze het ook heel goed vinden.
Toen ze kwam was ze net zo groot als Shyra, maar nu is ze dus al groter. Dat is ook echt een leuk stel bij elkaar. Spelen veel met elkaar.Ben echt heel benieuwd of Shyra de roedelleider blijft. maar als ik Kiya zo zie,dan denk ik toch dat Kiya dat wel van hem over gaat nemen.

Trap lopen kan ze dus ook al.
Opeens stond ze op de vierde tree gezellig met de kat uit haar bakje te eten...

Het is net een vosje , met dat kleine spitse snuitje en die veel te grote oren
Echt een heerlijk wondertje.

En toen was Kiya ziek.

Opeens weigerde ze te eten en even later begon ze met overgeven.

Is dus even kort maar toch behoorlijk beroerd geweest. Overgeven de eerste avond, op het laatst leek het wel 1 keer in het uur. Er kwam alleen nog maar vocht en slijm uit. En je zag haar gewoon zwakker worden. Niet meer reageren op ons,niet meer reageren op de honden. Zo een zielig hoopje hond.

En in de ochtend had ze ook diarree.Dus meteen zaterdagochtend naar de da waar ze een infuus, antibiotoca en pijnstiller kreeg. Een buikgriep had ze dus.
Wat waren we blij toen ze zaterdagavond opeens weer actiever werd en je haar gewoon zag opknappen.
Zondag heeft ze weinig gegeten maar gelukkig begon ze al wel weer te drinken.
Het astronauten voer wat we mee hadden gekregen, weigerde ze.
Toen zij dat kreeg en de andere honden gewoon smuldier, storte ze zich als een bezetene op Raya's etensbak. Raya keek echt totaal verbijsterd op zijn bord neer hahaha
Haar toen maar wat smuldier gegeven. Terwijl ik met het bakje naar haar bord boog, wierp ze zich op het bakje en wilde het uit mijn hand trekken. Ze gedroeg zich echt alsof ze een jaar niets te eten had gekregen. En wat een kracht heeft ze zeg in die kleine kaakjes van haar, onvoorstelbaar.
Toch at ze maar weinig, gaf dus zelf heel goed aan wanneer het genoeg was.

Vandaag heeft ze ook nog wat minder gegeten dan normaal. Maar verder is ze helemaal de oude weer.
Ondeugend, ondernemend, actief en supervrolijk.

Vanmorgen zijn we naar de kinderboederij geweest. Ze vind al die dieren reuze interessant. Moest eerst even blaffen en zelf een grom laten horen. Maar toen die schapen zich er geen bal van aantrokken, ging ze toch maar over op snuffelen.
Jammer genoeg liepen de meeste dieren allemaal wat in het midden dus echt veel neuzen heeft ze niet gedaan.
Daarna nog even het parkje ingelopen en "hier" geoefend en aporteren.
Hier ging geweldig. En wat een prachtig gezicht, zo een klein bolletje wol, keihard naar je toe te zien rennen.
Apoteren krijgt ze ook al door. Alhoewel het natuurlijk ook geweldig is om lekker met die bal de andere kant uit te rennen en daar even lekker alleen te spelen.
Maar voor zo klein als ze is, vind ik dat ze het geweldig doet.

Hondjes die voorbij kwamen werden verschillend bekeken. Sommige moest ze tegen blaffen, andere ging ze snuffelen en sommige negeerde ze gewoon.
Een poosje met een man staan praten met een heel klein hondje. Ze rende op hem af toen hij haar riep en liet zich vol enthousiasme aaien. Hij deed dat ook geweldig. Door de knieen en onder haar kin aaien.Zulke mensen zou je allemaal tegen moeten komen
Ze vond hem zo aardig dat ze vrolijk met hem mee liep toen hij verder liep, alsof ze haar nieuwe baasje gevonden had........
Dat vonden wij persoonlijk toch wel een beetje te ver gaan hahaha...... dus zijn we maar gaan roepen en lokken en wegrennen om haar weer mee naar huis te krijgen. Uiteindelijk besloot ze dat het waarschijnlijk toch ook wel zielig was voor ons was als ze niet kwam en kwam toen weer met een enorme vaart naar ons toerennen


Thuisgekomen had ze dus goede trek. Toen maar even in de bench gedaan want ze begon al weer de andere uit te dagen om te spelen en het leek me toch een beter plan als ze eerst even ging slapen.
Met een mopperende zucht ging ze liggen, keek me even aan of ik wel gezellig bij haar bleef zitten naast de bench en viel toen bijna gelijk in slaap.

Nog wat "oude" berichtjes

Dag 2

Vanacht was dus onze eerste nacht met Kiya.

Omdat we beneden wilde slapen hadden we een luchtbed gekocht maar ja zonder pomp is het toch een behoorlijke klus om te blazen en zonder lucht erin ,ligt dus weer alles behalve lekker.
Dat was dus een hele slimme actie van mij
Dus hebben we het matras maar van het bed gehaald en die beneden gelegd. En ik moet zeggen dat slaapt heerlijk.

De honden vonden het erg interessant en lagen er met zijn allen in een tel op.
Na lang aandringen begrepen ze toch eindelijk dat ook wij daar wilde liggen. En zo droop Raya maar af naar zijn plekje en Kiya die toch wel moe was kroop de bench in.
Omdat ze zo makkelijk in de bench ligt en het een heerlijke plek schijnt te vinden dachten we even dat het deurtje dan misschien ook al wel dicht kon.Maar dat hadden we dus echt wel mis.
Mevrouw liet een erbarmelijk gejank horen alsof wij haar toch wel een enorm onrecht aandeden.
Dus het deurtje bleef gewoon nog maar open.
Het is echt een heerlijk geluid om naast zo'n slapend hondje te liggen. Af en toe laat ze een geknor horen als ze zich omdraait, wat zo tevreden klinkt.
Vanmorgen werd ze dus vroeg wakker. Raya kwam even bij haar kijken. Dus even naar buiten voor een plasje.
Opeens moesten Raya en Shyra ook erg nodig.
Weer binnen kroop ze weer zelf in de bench.


Later werd ik opeens wakker omdat er aan mijn neus geknaagd werd. Een poot werd in mijn oog geslagen en mijn kin kwam ook klem te zitten tussen scherpe puppie tandjes.
Even heb ik haar nog de hint gegeven dat de neus en kin van Hans daar veel beter voor geschikt waren, maar ze scheen toch erg verknocht te zijn op de mijne.
Daarna kroop ze over me heen en wilde met Shyra spelen. Maar die had daar absoluut geen zin in. Maakte dit met een grom duidelijk.
Kiya slaakte een dramatische zucht waaruit je op kon maken dat ze het er echt niet mee eens was. Maar ze kroop toen maar tegen Shyra aan , kopje op Shyra's kont en viel tevreden in slaap.

Vandaag ging het echt heel goed met haar. We hebben niets ondernomen. Vonden de dag van gister al zo vol met indrukken zitten dat ze vandaag alleen maar lekker rustig aan ons , en het huis wennen kon.
Ze zocht ook vandaag steeds de bench op als ze wilde slapen.
De katten vind ze eigenlijk helemaal niet interessant.
Eet heel goed en geeft aan als ze de tuin in wil........ om te spelen hahaha
Kijkt heel uitnodigend achterom of Raya en Shyra ook wel mee komen.
Omdat ik niet wil dat die altijd mee gaan, vooral in de nacht toch een gedoe dan, moesten die af en toe ook binnen blijven.
Maar dat was dan ook oke. En ze vermaakt zich prima alleen.

Zo apart wel, ik had toch verwacht dat ze moe zou zijn en nog wat timide zo die eerste 2 daagjes. Maar ze doet echt al of ze hier jaren woont.
Voelt zich helemaal thuis.
Heel ondernemend, niet van haar stuk te krijgen en weet precies wat ze wil.
Dat staartje zwiept de hele dag en ze vermaakt zichzelf uitstekend met de botten en speelgoed.
Doet trekspelletjes met Raya en Shyra. En zo leuk Raya die haar natuurlijk met 1 zwieper het speeltje af kan pakken, laat haar soms winnen.
Echt genieten is het met haar.
En net dat ik type dat ze als ze slaapt de bench op zoekt, ligt ze nu naast mijn voet te slapen , haar kopje rustend op mijn voet.
Ben echt heel blij dat het zo klikt tussen de honden.




Dag 3

Vanacht is het ook weer goed gegaan. Kiya heeft heerlijk geslapen tot een uur of 7 vanmorgen. Toen was het dus even speeltijd voor haar. Na een half uurtje was ze weer moe en ging weer slapen.


Vandaag hebben we haar een riempje omgedaan omdat we nog geen tuigje hadden. Ze reageerde daar erg goed op. Zat wel te krabben af en toe maar accepteerde het toch goed. Even met Hans een eerste wandelingtje gemaakt in de buurt, wilde toen wel gedragen worden en dat liet ze merken door met haar pootjes tegen zijn benen te gaan staan.Thuisgekomen moest ze even piepen toen ze vond dat dat rare ding om haar nek er nu wel lang genoeg had gezeten.

Vanmiddag even naar de dierenwinkel gegaan om een tuigje te halen. Ze liet zich in de winkel heerlijk door mensen aaien en keek wijs om zich heen. Het tuigje passen vond ze wel best. Ze bleef er zo netjes bij staan.
Maakte even kennis met de rotweiller van de dierenwinkel en spuugde het snoepje wat ze van de verkoopster kreeg steeds uit hahaha
Schijnbaar was het niet haar smaak,want een kattenbrokje wat Hans ergens uit zijn zak opdiepte at ze wel met veel smaak op.
Toen we het winkelcentrum uitkwamen zijn we daar op een veldje nog even een rondje gaan lopen voor eventuele dwarszittende plasjes of poepjes.
Ze vond het wel spannend door het hoge gras struinen en liep parmantig maar af en toe piepend aan de riem. Ik vind het zo verbazend dat ze gewoon mee liep,niet bokken, niets gaan zitten en niet meer opstaan..... gewoon mee lopen.Geweldig.We kwamen nog een paar mensen tegen met kinderen. Maar die hielden niet van honden blijkbaar want 1 meisje dook zowat de struiken in.
Voor Kiya toch ook weer goed.Weten dat mensen ook gewoon voorbij lopen en niet allemaal op haar duiken.
Thuisgekomen dacht ik dat ze wel in de bench zou duiken en zou gaan slapen.Maar zij uitten haar opgedane ervaringen dus door Shyra en Raya uit te dagen tot spelen.
En at ze haar eerste gedroogde pens.
Zo komisch hoe ze dat heel vastberaden meester maakte.Heerlijk vond ze het.
En nu....nu ligt ze dus uitgetelt te slapen. Al haar nieuwe indrukken in haar hondenleventje te verwerken.

Kiya's thuiskomst

Kiya is al even bij ons, maar hier nog even het verhaal van haar thuiskomst

Kiya is er dus

We hebben de honden elkaar laten ontmoeten in het bos. Raya en Shyra vonden dat wel heel vreemd zo een klein hondje.

Raya is echt een onbenul. Je merkt dan goed dat het echt nog een puber is, die geen benul heeft hoe zwaar die eigenlijk wel niet is met zijn 45 kilo. Als je hem zijn zin had gegeven was hij meteen begonnen met een heerlijk potje spelen en rennen. Veel met poten slaan. Dus we hebben hem wel wat ingedampt.

Thuisgekomen heeft Kiya de boel even onderzocht en kwam al gauw bij de bench van Raya terecht. Ze ontdekte het heerlijke kussen en ging er heerlijk op liggen slapen. Halverwege haar slaap kukkelde ze van het kussen af, wat heel dik is maar net 15 cm ofzo te klein voor de bench. Maakte haar dus niets uit. Ze sliep gewoon door op het koude ijzer hahaha Af en toe maakte ze een kreungeluidje, wat Raya en Shyra barinteresant vonden en die wilden dan meteen snuffelen wat er aan de hand was.
Maar omdat ze dan toch wel telkens wat wakker werd, mochten ze dat van ons niet meer.
Dus Raya ging er slim als hij was maar even lief naast liggen. Maar na een tijdje had hij het wel gezien en zocht zijn plekje in de keuken maar op.

Wakker geworden, werd even de tuin onderzocht en toen weer naar binnen, waar runderhuid botten lagen.Dat vond Kiya dus geweldig en al snel liep ze daarmee rond en begon er mee te spelen. Al grommend tegen het bot hem iets weg proberen te gooien. Geen gezicht hoe ze dat deed.
Met Raya spelen. Hem likken en in zijn haren hangen. Raya vind het allemaal heel erg leuk, maar door zijn pubergedrag merk je dat hij echt nog onbenullig kan zijn. Even een poot legt op Kiya die dan zowat tegen de grond gedrukt word. En hij heeft nog niet echt een stop. We moeten hem echt zeggen dat het over is, anders denk ik dat hij de hele dag met Kiya zou spelen en haar helemaal zou onderzoeken en besnuffelen. Dus zeggen we regelmatig over zodat Kiya toch ook het huis kan besnuffelen , kan slapen en haar eigen plekje kan vinden. Ook een hele poos op de grond met ze op de grond gelegen zodat Raya door krijgt dat gewoon rustig naast elkaar liggen ook een optie is. Raya op zijn rug met de poten in de lucht op een gegeven moment hahaha

Wat heel leuk is, is dat Kiya toen zij Shyra uitdaagde om te spelen dus zelfde gedrag vertoonde als Raya.....met de poot slaan

Tussen Shyra en Kiya gaat het allemaal wat rustiger. Wel is Shyra totaal verbijsterd dat Kiya ( die even groot is als hij) ook tussen de banken door kan lopen en onder de tafel.
En zo lief, toen Hans net thuis kwam met Raya en die wat er onbeduisd op Kiya afrende, ging Shyra zich er mee bemoeien en gromde zodat Raya rustig ging doen.

Wat een goede roedelleider is hij toch dat kleine manneke van ons


Wat ik ook zo grappig vind is dat Kiya met 7 weken beide oortjes al recht op had staan. Wat heerlijk eigenwijs staat dat.

6 weken en 4 dagen ,voor het eerst naar het bos

De pups gaan voor het eerst naar het bos toe. En wij mogen mee.

Alles moet natuurlijk onderzocht worden.

Wijs he, sommige hebben de oortjes al rechtop staan.

Op het laatst zijn ze toch wel wat moe en bekijken ze alles wat rustiger.

En vrijdag hadden we gehoord welk hondje onze Kiya word. En dat is dus Bo.

Hier op de foto boven en onder.

Bijzonder was wel dat ze een paar keer bij me kwam liggen, zonder dat ik meteen door had dat zij het was.Sommige van de andere pups kwamen ook wel even langs om in mijn haar te hangen, mijn touwtje van mijn jas te bijten, maar dan rende ze toch snel weer door naar al die interessante dingen die allemaal ontdekt moesten worden.

Maar Kiya bleef een paar keer echt bij me liggen.....

Ik vond het echt heel bijzonder om mee te mogen maken.

Eén jaar na Saba's overlijden

Ik kan me zo nog zo goed herinneren dat ik je voor het eerst zag.Drie dagen oud en zo ontzettend klein.Toen ik je later voor het eerst op mocht pakken ,kon je met gemak languit liggen op mijn hand.Een heel klein manneke.Maar hoe lief ik je ook vond en hoe sterk mijn aandacht ook altijd naar jou werd toegetrokken, ik wilde geen reutje. Dus jij zou het niet worden.Omdat we eerste keus hadden konden we de keus welk hondje het nu zou worden dus niet meer uitstellen.Maar het was zo moeilijk, leuk hoor al die pupjes, maar niet zo leuk als dat eigenwijze kleine manneke dat gerust alleen de wereld ging ontdekken als zijn broertjes en zusjes lagen te slapen.Hoe konden we nu voor een ander hondje kiezen, terwijl jij daar rond liep.En zo kwam jij ,ons eerste reutje ,dus in ons leven.

Op een week na was je 8 jaar bij ons. En wat hebben we van je genoten, ons kleine miniatuurhondje dat ons zo goed om zijn pootje wist te draaien. Alles kreeg je voor elkaar, door alleen maar naar ons te kijken.Wat heb je ons altijd vreselijk aan het lachen gemaakt. En wat was het een troost als ik weer eens ziek was en jij naast mij kroop. Zodra je uit het bos kwam hoorde ik je naar me toe rennen en naast me gaan liggen. Dat maakte ziek zijn dan minder erg omdat er een klein manneke in een rolletje tegen me aan kroop.

Toen werd je opeens ziek. Onderzoek na onderzoek wees helemaal niets uit.Eerst was het leukomie. Toen was het voedingsallergie. Toen was het toch weer leukomie.....maar omdat je maar niet zieker werd dachten ze toch weer aan voedselallergie.Eten wilde je bijna niet. Elke dag gaf je bijna over.Medicijnen, onderzoeken, specialisten, nog meer onderzoek, nog maar eens een echo.

Ik weet het niet meer zei de dierenarts.We kunnen gewoon niets vinden. Zijn bloed geeft aan dat hij iets heeft.Zijn gedrag verteld hij dat hij iets heeft. Maar ik weet het niet meer.Als het niet overging moest je naar de kliniek en daar zouden ze dan een biopsie doen van je maagwand.Opeens ging het goed.We waren zo blij.

Maar toen werd ik midden in de nacht wakker en hoorde je overgeven.Weer terug naar de dokter.Nu voelde ze opeens een bultje in je buik. Weer een echo gemaakt en nu was er iets op te zien, vlak bij de darm

Wat waren we opgelucht. Eindelijk wisten we wat het was, eindelijk kon je geholpen worden en eindelijk kon je daarna genezen.

De avond voor je operatie raakte ik opeens in paniek. Hij gaat dood wist ik. Voor het slapen gaan at je wat kattenbrokjes en ik wilde dat allemaal opslaan in mijn geheugen, het geluid, hoe je at, alles moest in mijn geheugen gegrift worden. Want dit was de laatste avond samen.Ik duwde het weg en hield me voor dat je niet dood zou gaan, want eindelijk wisten ze wat je had, en eindelijk zouden ze het weghalen.Nee... ik met die stomme voorgevoelens altijd. Ik had het helemaal mis. Jij zou blijven leven en minstens de 17 halen.

We bleven bij je toen je onder narcose ging. Ik aaide je koppie, legde mijn wang tegen je aan en zei......Niet bang zijn manneke, voor je het weet lig je weer veilig op je plekje. Ben je weer veilig thuis.

Hoe mis kon ik het hebben.Je werd niet meer wakker en wij moesten komen om afscheid van je te nemen, terwijl jij onder narcose lag.
Zo klein als je er lag, zo lichamelijk aanwezig maar jij was er al niet meer.Alles verliep in een waas. Ik voelde me zo beetgenomen. Het was gewoon allemaal niet waar. Niet jij.Jij hoorde nog lang niet te gaan. Jij hoorde zo ontzettend bij mij.
En nu vandaag een jaar later is alles weer terug.Alsof je opnieuw overleden bent en mij weer vol verbijstering en ongeloof achterlaat.

Niet ook jij.Jij had nog lang niet mogen gaan.

Vijf Weken zijn ze alweer

Aankomende anderhalf week krijgen de pups het druk.
Kreeg met de mail hun weekprogramma

De eerste enting ( en lich.onderzoek) van de pups staat gepland op 11 november.Het chippen door de Raad van Beheer staat gepland op 11 november

De karaktertest staat gepland op 13 november. Die dag zal dus duidelijk worden welke pup naar welke nieuwe baasjes gaan.

Op 14 november gaan we met de pups een uitstapje maken naar het bos om ze te wennen aan auto rijden en de eerste indrukken van buiten op te doen.

Dan gaan wij dus mee.Leuk hoor dan weten we dus wie onze Kiya word.....

Vanaf 17 november mogen de pups( als ze stabiel genoeg blijken te zijn in de karaktertest ) gaan verhuizen naar hun nieuwe huis.

Zelfs de dood kan de band van liefde niet verbreken

Shita,Raisa en Saba

*voor altijd in mijn hart*

*

Al kan mijn hand jullie niet meer raken

al kan mijn oog jullie niet meer zien

al kan mijn oor jullie niet meer horen

*

Jullie aanwezigheid is soms zo tastbaar dat ik jullie voel

was de dood een reis die ver bij mij vandaan was

nu weet ik dat ik dan alleen maar naar jullie toe zal gaan

*

Tot dan maken jullie onzichtbaar deel uit van mijn leven.

al heeft de dood de macht ons te scheiden

onze liefdesband blijft altijd bestaan

*

'We'll meet again"

4 Weekjes alweer

Vrijdag 30 oktober is Hans weer gewapend met camera's naar de pups gaan kijken.Ze waren al weer 4 weken en 3 daagjes oud.

Vandaag gingen ze dus ook toevallig voor het eerst naar buiten........

Dus dat was een uniek moment en ontzettend boffen dat ,dat dus op film en foto vastgelegd kon worden...

Ze wegen allemaal al in de 3 kilo.Britt is nog steeds de kleinste met 3000gr. en Bente nog steeds de grootste met 3800 gr.

Raya 1 jaar

De nieuwe speeltjes voor.............

Hans heeft nieuwe pantoffels.

Geen goede stevige wijze mannen pantoffels, nee Hans heeft knuffelpantoffels.....

Het was liefde op het eerste gezicht...hij zag ze en was verkocht.

Mijn goedbedoelde adviezen......41 jaar!!!! Volwassen!!!! Echte man!!!!

Niets hielp.De sloffen moesten mee...

Thuisgekomen pakte hij ze vol trots uit.

Raya en Shyra vonden het geweldig. Blij keken ze toe hoe Hans vol trots zijn sloffen uit pakte.

Jippie ze kregen een kadootje.Voor ieder één.

Maar wat gebeurde er nu........terwijl ze blij het kado in ontvangst wilde nemen en hun tanden er al inzetten, trok Hans beledigd de sloffen uit hun bek en stak er één voor één zijn voeten in.

Ze snapte er werkelijk niets van.

Was het misschien de bedoeling dat ze hem van zijn voeten af moesten trekken.Shyra zetten er eens moedig de tanden in...maar deinsde terug toen Hans begon te kermen en auw begon te roepen.

Nee dat was ook niet de bedoeling dus.

Opeens begon Hans te lopen.......tuurlijk dat was het.Nu moesten ze natuurlijk proberen het af te pakken. Zittend was gewoon te makkkelijk, nee de truck was om ze te veroveren terwijl Hans liep......

Raya wierp zich met volle overgave op de slof....waardoor Hans met zijn hoofd zowat in de tv belanden en hij pruilend mompelde dat hij gewoon even naar de keuken wilde lopen en Raya zijn eigen speelgoed had.
Dat het niet voor hun was maar voor hem.

Hulpvragend keken ze Marianne aan,die zou dat natuurlijk niet pikken dat Hans zo egoistisch was en dit niet eerlijk met hen deelde.

Maar die zat alleen maar dom te lachen, dus daar was weinig hulp van te verwachten.

Nou.....dan niet. Met een zucht plofte ze maar op de matras neer.En trooste zich met de gedachten dat hij ooit die dingen uit zou doen en dan.............

Totdat moment kunnen ze alleen maar vol verlangen kijken en hopen dat het moment dat Hans zijn sloffen laat slingeren maar gauw aanbreekt.......

Al 3 weken

Wat gaat dat snel zeg.Al 3 weekjes en wat een verschil...

Las op de site van de pups dat ze nu kwark met slagroom eten.

De volgende stap is dan vlees met slagroom.

Geweldig hahaha

Er stond ook op de site van de pups,dat ze hun al beginnen te herkennen aan de stem.

Leuk is dat om te lezen en op deze manier allemaal mee te maken.

Ik had werkelijk geen idee dat ze zich zo snel ontwikkelen.

Deze onderste vind ik zo ontzettend vertederend.

Zuigend aan de vinger van Hans.

De pupseltjes zijn nu 2 weken

Donderdag 15 oktober waren ze 2 weekjes en 2 dagen oud.

Prachtige foto's

Ze zien er zo anders uit met de oogjes en oortjes open

Liefffffffff