Foto's : Hans Neumann

maandag 27 oktober 2014

Een mooi Sinterklaas kadootje .... Caja !

4 December 2013


Hans gaat kijken in het asiel. Het is zo leeg in huis zonder Chanti en Sisi maar ook .... zoveel katten die een huisje zoeken en hier is een plekje vrij.
Ik heb mijn twijfels, zo kort geleden nog maar, en wat als het me teveel nog aan Chanti en Sisi doet denken en ik daarom niet genoeg van hem of haar kan houden ?
Maar oke, komt goed, als je maar geen zwarte kat mee neemt of een witte... veel te pijnlijk!

Met overtuigende beloftes en nog meer goede voornemens gaat Hans gewapend met mand op pad. Tja ... je kan wel gaan kijken maar een mand in de auto is toch altijd handig voor je weet maar nooit.

Goedgeluimd komt hij het asiel in stappen. Word door een vriendelijke maar kordate vrouw naar de kattenverblijven gebracht. Bij de deur van het kattenverblijf wil Hans het verblijf al vol enthousiasme binnenstormen maar word vastberaden bij zijn armen gepakt en tegen gehouden.
Nee, nee dat kan zomaar niet. Ik moet u eerst nog enkele instructies geven,zegt ze bezorgd.

Als u het hok binnenkomt dan moet u diep door u knieën zakken en kijk de katten diep in de ogen en knijp ze dan langzaam dicht. Herhaal het knijpen regelmatig.Zullen we even oefenen.

Wanneer zij in het hok staan stormt ze opeens langs hem heen doet de deur aan de buitenkant op slot, om twee medebezoekers te herinneren aan de instructies   ....." Nee nee dieper door u knieën en knijpen met de ogen. Kijk zo !!! Ja goed zo, ziet u wel dat stelt ze op hun gemak. Toe maar .... " 
Hans gaat lichtelijk verdwaasd op de grond zitten om de hele situatie die hem de afgelopen 10 minuten is overkomen even op een rijtje te kunnen zetten en een plan te bedenken hoe hij met of zonder kat in vredesnaam uit dat hok kan komen of beter gezegd uit het asiel.
Zijn oog valt ondertussen op een zwart minipoesje met witte pootjes en een wit befje die zichzelf uitstekend lijkt te vermaken tot ook zijn oog op Hans valt. Met een soort dronkenmans loop komt hij naar Hans toe waggelen,koppie schuin omhoog,grote ronde onschuldige mooie ogen die hem nieuwsgierig aankijken maar ook iets ongeduldig lijken te zeggen .... "Waar bleef je nou zeg !"
En dat is het moment dat alle beloftes van geen witte of zwarte kat totaal vergeten zijn en een liefde voor het leven is geboren. 


Gewapend met zijn nieuwe liefde op zijn arm staan ze nu voor moeilijkheid om het hok uit te komen. Minikat heeft al het vertrouwen in haar lang verwachte vriend en bekijkt knorrend van genoegen hoe hij zijn armen door de tralies wringt om met het topje van zijn vingers de deurklink in beweging te kunnen krijgen. Na enig gefrunnik en als goed voorbeeld voor zijn kleine vriend ,zijn vloeken inslikkend lukt het Hans uiteindelijk om het hok los te krijgen.

De kordate vrouw is net bezig andere mensen die ook een kat hebben uitgezocht advies te geven en hun gegevens te noteren als zij Hans in haar vizier krijgt. Ze laat de mensen halverwege een nieuwe zin staan en marcheert naar Hans toe. 
U heeft er dus 1 kunnen vinden, dit is ons lievelingetje ,zegt ze met warmte in haar stem. Een mannetje die een auto ongeluk heeft gehad en op straat is gevonden.
Hij eet 1 x per dag brokken en 1 x per dag nat voer.
Hans maakt verontschuldigend een gebaar tegen de verbijsterende mensen waar hij buiten zijn wil bij is voorgekropen en stamelt dat hij vers vlees gaat krijgen.
Een waterval van verontwaardigdheid stort zich over hem heen ..... Vers, Vers ..... maar dat kan niet, daar worden katten ziek van, dat kunnen ze niet verteren,dan zullen ze verdrogen, weet u wel dat........................
Hans knikt ja, zegt ja, beloofd ja, denkt zelfs ja als hij maar naar huis mag. Opgelucht haalt hij adem als de vrouw kalmeert als ze merkt dat Hans die rariteit wel uit zijn hoofd zal halen en hij tovert nog even een glimlach op zijn gezicht als hij verlangend zegt ... "nou dan gaan we maar" en het kattenmandje tevoorschijn haalt .....
Voordat hij het minikatje een plekje in het mandje kan geven word deze onder zijn handen weg gegrist met de woorden .... " Wat is dat , dat is toch geen mand, die is veel te klein,nee hoor dat gaat het hem niet worden, daar kan hij niet in, onmogelijk ... nee ik pak er 1 van hier die mag u dan lenen maar wel terug brengen he ! "

Het huilen staat Hans nu nader dan het lachen ... hij pakt het mandje met minikat aan van de vrouw, grist de afgekeurde mand van de tafel en vlucht naar de auto. Pas als hij op de weg zit durft hij na nog even een blik op de achteruitkijk spiegel, ontspannen adem te halen.
Kleine Hansje, diep in Hans verborgen maar vanmiddag weer even iets minder diep, zegt stoer ....." Dat mandje gaat ze mooi niet terug krijgen....."
Dan kijkt hij opzij en ziet 2 grote nieuwsgierige ogen door de tralies naar buiten kijken, vol verwachting en vol vertrouwen in zijn grote nieuwe vriend en dat ze samen een heel mooi leven tegemoet gaan. De vrouw verdwijnt en er is alleen nog maar dat kleine mooie vertederende manneke dat naast hem zit en voor altijd mee naar huis gaat.



Ons minikatje bleek een meisje te zijn. Ze heeft een ws een hersenvliesontsteking gehad toen ze een kitten was waardoor haar evenwicht niet goed werkt en ze iets met haar gehoor heeft. Wat ? Ze weet soms niet goed waar geluid vandaan komt, maar ondertussen hoort ze het ritselen van een snoepzakje toch weer heel erg goed. En als Hans met de honden uit het bos komt hoort ze dat ook.
Een prachtig ,eigenwijs, grappig ,ondernemend ,bijzonder poezemeisje die we de naam Caja hebben gegeven.



Oja .... en ze heeft zowel ons als de honden stevig onder haar poezelige pootje ...... en dat van niet genoeg kunnen houden omdat ... is niets uitgekomen. De eerste blik in die oogjes hebben mijn hart al voor altijd gestolen. 
Ik heb weer geleerd dat een hart zo uitrekbaar is dat er plaats is voor heel veel liefdes.








Chanti en Sisi


November /December 2013


 Chanti en Sisi zijn de afgelopen 10 dagen overleden. Te vroeg, te snel ,te veel.
Zo heb je 2 mooie poezenwezentjes om je heen lopen en zo zijn ze allebei weg.
Onbegrijpelijk.



Chanti werd opeens ziek. Het bleek dat hij veel vocht achter zijn longen had en een vergroot hart. De reden ???
Na een maand elke dag spuiten leek het wat beter te gaan maar helaas. Op een zaterdag avond ging hij naar buiten en rolde zich onder een stoel onder de boom en liet zijn lichaam achter om zelf moedig het hiernamaals in te stappen. 
Ik denk dat hij daar voor het raam heeft gestaan, dwingend naar binnen heeft gekeken met een blik van ..... waarom is de deur nog niet open ... Hier ben ik immers!!!



Mooi manneke. Vijftien jaar was je bij ons.
Kiya keek nog weken elke avond naar het plekje waar je 's avonds voor het naar bed gaan altijd vandaan kwam, niet begrijpend dat je nooit meer zou komen.
Ik mis je mooie zachte,stoere karakter. Jij ging je eigen weg, liet je door niemand iets wijs maken. En op stiekeme momenten als geen ander poezenwezentje je kon betrappen vond je het heerlijk geknuffeld te worden. Maar niet te lang he.... je had immers je imago waar je aan moest denken !!



Sisi mooi poezemeisje. Opeens was je ziek, liet alles lopen. Een week lang onderzoeken en infuus.Tien dagen later werd je geopereerd om er eindelijk achter te kunnen komen wat je toch had. Het bleek een niet te opereren tumor te zijn. Je bent niet meer wakker geworden.
Negen jaar was je nog maar.Ons kleine mooie poezenmeisje.
Ik mis je zachtheid, je ondernemendheid, je warme lijfje op mijn schoot. En al onze gesprekken, je kletste heel wat af en keek me dan afwachtend aan wat ik er van vond om mijn antwoorden dan weer te beantwoorden. 












You no longer greet me
As I walk through the door.
You're not there to make me smile,
to make me laugh anymore.
Life seems quiet without you,
You were far more than a pet,
You were a family member, a friend,
A loving soul I'll never forget.

It will take time to heal,
for the silence to go away.
I still listen for you,
And miss you everyday.
You were such a great companion,
Constant.Loyal and True.
Mij heart wil always wear,
The Pawprints left by you.

-Unknown-