Zo trots

Raya is echt een zachtaardige sociale hond. Ik heb hem nog nooit horen grommen naar een andere hond. Zelfs als Shyra zijn botje af wil pakken keert hij gewoon zijn kop om, maar grommen doet die gewoon niet.Gromt Shyra wel eens tegen hem als waarschuwing dat hij toch echt van dat botje af moet blijven, of dat die gewoon slapen wil en niet spelen, dan zie je zijn blik een beetje een verbijsterende uitstraling krijgen van zoveel gemopper. En werpt zich dan vervolgens maar naast Shyra neer.

Het enige wat hij wel doet is als hij onder de wandelingen vreemde honden ziet, dat die dan een paar blaffen geeft. Er word dan gesnuffeld en het is goed.
Alhoewel hij het totaal niet kwaad bedoeld,hij het zich eigen heeft gemaakt als een begroeting , willen we hem dat toch afleren.
Dus hebben we manieren bedacht die dit gewoontegedrag doorbreken.

*Zijn aandacht afleiden als wij de hond eerder zien dan hij. Dus dat hij de hond dan wel ziet maar zo lekker aan het spelen is met ons dat hij er geen aandacht aan besteed verder.Of het lekkere lekkers dat we voor zijn neus houden veel interessanter vind dat die andere hond.
*En als hij de hond al gezien heeft, gewoon doorlopen zonder aandacht te besteden aan zijn geblaf. Dus ook niet laten snuffelen.
*En als we ergens staan, hem de rug toe keren als hij blaft. Zodat de vraagtekens boven zijn verbijsterende koppie komen te staan, waar we in vredesnaam zo naar staan te staren in plaats van hem te helpen de vreemde hond te begroeten.

En je merkt al dat hij het door begint te krijgen.

Vanmiddag stonden Hans en ik met de buren te kletsen. Raya stond ook zeer belangstellend mee te luisteren. Oren recht overeind, aandachtige blik op ons gericht.
Kwam er een vrouw met hond aan lopen die een eindje verderop wonen. Ze heeft een middelgroot hondje dat niet aardig reageerd op andere honden. Blaft aan één stuk door zodra hij ze maar hoort of ziet ,op een erg boze en fanatieke wijze.Heeft het gewoon niet zo op andere honden dus.
Omdat Raya het hondje dus al kende bleef hij gewoon zitten en staarde de hond op zijn vredige boeddha-achtige manier aan. Het geblaf van het hondje gleed langs hem heen.

De reden waarom zal me altijd onduidelijk zijn, maar de vrouw die stil bleef staan, deed nu haar hondje van de riem af ?!?
Heel vreemd.
Het hondje reageerde al fel blaffend op Raya aan de riem en we stonden op de weg waar toch regelmatig auto's om de hoek heen komen en haar hondje heeft nou niet echt de hoofdprijs "goed luisteren" gewonnen.
De hond stormt dus op Raya af en begint met opgetrokken lippen tegen Raya uit te vallen.
Rent met een boog om de auto heen waar wij bij staan om vervolgens Raya in de rug te willen aanvallen.
Toen was Raya het zat....hij blafde een paar keer een zeer zware blaf, waar zelfs een toon in zat die erg op grommen leek.
De hond verdween en ging op veilig afstand staan om zijn scheldpartij voort te zetten.
Raya zat dus weer met de rug naar hem toe en met zijn gezicht naar mij. Ik heb toen op een hoge toon tegen hem zitten kletsen en hem wat brokjes gegeven uit mijn zak.
Raya negeerde de andere hond totaal. Die kon blaffen tegen hem wat die wilde, maar hij vond hem totaal niet meer interessant.

Vind het zo geweldig hoe hij reageerd. Zo'n rust en vol aandacht naar mijn rare gebrabbel luisterend.Ben echt apetrots op dat 5 maanden oude manneke. Wat een wijsheid en kracht heeft die toch al op zo jonge leeftijd.
Kon hem wel platknuffelen zo trots was ik op hem.

Dus ook al begrijp ik echt de redenen van die vrouw niet waarom ze in vredesnaam haar woest blaffende hond los liet, terwijl die altijd als ik hem zie vast loopt. Ik ben er wel erg blij mee, want dit was echt een prachtig leermoment voor Raya. En zeker ook voor mij, want hij heeft me nog eens bevestigd dat hij echt een ontzettende zachtaardige , lieve hond is.Waar echt geen grijntje kwaadheid in zit.

Ik vrees alleen dat de buren nu nog meer overtuigd zijn dat er toch minstens enkele steekjes bij me los zitten. Ze konden zich denk ik nog net beheersen om hun hand niet op mijn voorhoofd te leggen om te voelen of ik toch geen koorts had.

Trotse groetjes Marianne