Raisa

Na de opluchting kwam na een uurtje opeens weer de schrik.

Raisa lag op de grond en begon opeens zacht met open bek te huilen. Het ging echt door merg en been. Zacht maar heel indringend.

Dat heeft ze nog nooit gedaan.

Vreselijk.

Ze bleef heel lang heel stil liggen ,reageerde nergens op.

Daarna ging ze weer staan en leek het allemaal achter de rug. Alleen was ze nog een tijdje aan het nahijgen.

De dierenarts gebeld en we moesten haar 25 mg van haar medicatie extra geven, éénmalig.

We hebben gevraagd om een sterke pijnstiller voor het geval ze weer pijn krijgt zodat we dat meteen kunnen geven. En voor de zekerheid gevraagd of ze wel altijd, dag en nacht bereikbaar zijn, zodat we hun wel kunnen bellen als ze pijn gaat krijgen in de avond of de nacht.

Gelukkig zijn ze dat en komen ook 's nachts altijd ,dus als het zover zal zijn dat ze zal moeten inslapen ,hoeven we gelukkig niet tot overdag te wachten zodat ze nog langer zou lijden.

Nu is ze dus weer een stuk fitter. Ze lijkt eigenlijk wel weer oke. Heeft ook vanavond weer met de bal gespeeld en heeft met veel smaak gegeten. Zelfs Shyra's bakje nog even met smaak nagelikt.

Dit is zo moeilijk. Het is zo'n angstig idee hoe alles gaat verlopen.

De beslissing wanneer hangt als een zwaard boven me. Zal ik het weten tegen die tijd? Zal ik de moed hebben het op het juiste moment te beslissen zonder dat ze te erg lijdt ?

Zoals nu is dit de eerste keer dat ze voor ons zichtbare pijn heeft gehad.

Maar ze is zo "gewoon" verder.

Ik hoop met heel mijn hart dat ik op een ochtend beneden kom en ze in haar slaap over is gegaan. Vredig ,zonder pijn , zonder angst.

Misschien is het laf , maar ik hoop zo dat de beslissing me door het leven zelf ontnomen wordt.

Het komt zo dichtbij nu.

Het laatste meisje van onze "oude" roedel. Onze laatste levende verbinding met Shita en Saba. Ons eerste meisje samen.

Ik heb haar nog zo graag nog een paar mooie jaren bij ons.