Discriminatie in de bieb

Wat te doen als er voor Raya te weinig vreemde mensen in huis komen en het bij de wet verboden is om zomaar mensen tegen hun wil van straat te halen.
Tja bedenkt Hans zich, dan ga je toch gewoon naar de bieb ,daar komen in één ruimte genoeg vreemde mensen binnenwandelen.

Dus zo bedacht zo gedaan.
Op een middag gaan Hans en Raya gewapend met goede zin naar de bieb.
Als klein urtje was Raya er al wel een paar keer geweest dus helemaal onbekend is het niet voor hem.

Na door de bieb een rondje te hebben gelopen en een jongetje de stuipen op het lijf te hebben gejaagd toen deze met een wazige blik uit zijn boek opkeek en merkte dat hij oog in oog stond met een grote witte wolfachtige hondenkop die hem zeer geinterresseerd aankijkt, gaan ze aan de tafel zitten in de leeshoek.
Hans past zich aan, aan de andere mannen aan tafel en pakt met een zo wijs mogelijke blik een krant om vervolgens net te doen of hij hem aandachtig zit te lezen.
Raya gaat er maar bij liggen.
Na een tijd zo alles rond om zich heen te hebben bekeken ,komt hij tot de conclusie dat het dus schijnbaar de bedoeling is dat je in deze hoek een krantje pakt.
Dus hij gaat zitten en kijkt eens rond.
Als goede speurhond ziet hij al snel tot zijn grote tevredenheid dat precies op ooghoogte en nog wel voor zijn neus, de kranten op een kastje klaar liggen om gepakt te worden.
Voorzichtig pakt hij er één met zijn voortanden vast en wil net gaan liggen, als een graaiende hand de krant weer van hem afpakt en een bekende stem zegt ......."dat mag hier niet, we zijn niet thuis...."
Verbijsterd kijkt Raya de persoon die aan de hand vast zit aan......Hans.



De vredige stilte in de bieb word opeens verbroken door een protesterend wwhhhhooooooooowwwwwhaaaaaawwwhhhooeeee . Gevolgd door een dramatische jengelende zucht terwijl hij zich verongelijkt neerwerpt op de grond.

De rust keert terug en mensen buigen zich weer over hun krantje heen.

Raya komt tot de conclusie dat honden in een bieb gediscrimineerd worden.......