Djarah gesteriliseerd ,Caja van slag

Caja is de kluts kwijt. Wat wil nou het geval .....

Djarah moest gesteriliseerd worden. Dus afgelopen woensdagochtend was het zover. Djarah in een mandje en mee naar de dierenarts. Ze vond het allemaal duidelijk niets bij de dierenarts, Geen ge-prrrr maar stil alles bekijken en toen ze aan de beurt was en uit mandje werd gehaald kroop ze dicht tegen me aan.
En hypocriet al ik was sprak ik haar geruststellend toe om haar vervolgen nare prikjes te laten geven waar van ze in slaap viel en haar aan het gas daar achter te laten.

Caja vond het maar raar dat Djarah er niet was. Ze zijn erg gek op elkaar. Spelen en halen samen heel wat streken uit.
Alleen als Caja slaapt en Djarah haar wakker komt maken ,  ..... want zeg nou zelf ... waarom slapen als je ook spelen kan ..... !! , blaast Caja lustig van zich af.
Maar nu was Djarah nergens te vinden, terwijl ze toch alle hoeken in huis afzocht.

Het duurde dus behoorlijk lang voordat we Djarah konden halen. Het meisje nam het er goed van en bleef erg lang slapen. Maar uiteindelijk werd ze tegen 2- en wakker en konden we haar halen.

Thuis gekomen verwachten we een warm welkom van Caja , zelfs dat we haar wat bij Djarah weg zouden moeten houden omdat ze toch eerst bij zal moeten komen en haar wond genezen moet.
Maar niets was minder waar .... zodra het mandje werd neer gezet begon Caja te blazen en grommen ... en dat doet ze nu 4 dagen later nog.
Ze moet niets van Djarah weten, valt haar soms zelfs grommend en slaand aan .....
De liefde is totaal over.
Als een woeste leeuwin stampt ze door het huis en gromt zodra ze Djarah ergens ziet. Ze is dus echt de kluts kwijt. Ze slaapt zelfs niet meer bij me 's nachts maar op haar doos en eet slecht.

Djarah snapt er niets van. De eerste dagen probeerde ze nog met Caja te spelen of te snuffelen maar ze heeft het maar opgegeven en negeert haar nu maar.
Dat ze geopereerd is schijnt totaal geen indruk op haar gemaakt te hebben. Ze is gewoon haar vrolijke zelf. Al prrrr - d ze wel minder.

Hopelijk gaat het weer goed komen tussen hun. Ze hadden zo'n leuke band.
En al die stress is natuurlijk ook niet echt gezond voor Caja.......... en voor mij ...

Theater voorstelling ... De jonge merels..

Hoe interessant is dat ..... een groot raam waarachter allerlei fascinerende gebeurtenissen plaats vinden. En dan nog op de eerste rij zitten ook.
Deze week speelt de serie "De jonge merels" zich af in de tuin, Omdat de tuin kattenproef is ,is het voor de nog niet kunnen vliegende jonkies dus een behoorlijke veilige plek omdat ook zij de tuin niet uit kunnen. Alleen de eksters zijn nog een gevaar voor hen. Dus de kleintjes geven samen met Pa en Ma Merel een hele show weg waarvan Djarah, Siep en Caja groot fan zijn. Vooral Djarah neigt naar een verslaving.
Uren voor het raam zitten om maar niets te hoeven missen. Er word heel wat af ge prrrrr-ed achter het raam.
Neus aan neus zit Pa Merel Djarah te bekijken, een worm achteloos bungelend in zijn snavel. Djarah totaal verbijsterd veranderd in een soort standbeeld.

Caja en Siep zijn dus al dagen niet in de tuin geweest. Dit tot grote verontwaardiging van beide.

Zelfs Hans is niet welkom in de tuin. Als hij toch denkt even in de tuin te moeten zijn word hij dus aangevallen door Ma Merel die hem zeer duidelijk maakt dat zijn aanwezigheid niet gewenst is.
Hans vlucht achterna gezeten door Ma Merel het huis in en sputtert ,daar in veiligheid ,stoer tegen dat het ook zijn tuin is en hij zelf zal weten of hij daar komt of niet ...... Maar het is toch wel erg opvallend dat hij de achtertuin toch maar vermijd .....

Djarah

Klein mooi zacht meisje.

Al heel lang leek het me zo leuk als er een Main Coon bij ons kwam wonen. Zulke prachtige katten maar vooral zo superlief. Maar ja ...... later maar eens....

Djarah 8 weken toen Hans haar voor het eerst zag.

Tot ik op een dag besloot dat later ,nu aangebroken was :-) en ik op zoek ging en zo kwam Djarah ,een superlief, zacht en mooi meisje van 9 weken bij ons wonen.
Grappig is dat zij op dezelfde dag geboren is als Kiya , 29 september.

Eerst moest ze niets van de honden en katten weten. Ze vond ze maar eng.
Toen Kiya haar nieuwsgierig wilde besnuffelen sloeg zij ferm van zich af wat Hans dus een bloedend oog bezorgde omdat Kiya zo slim was om snel haar kop terug te trekken en Hans zijn oog toen op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was ... Klein stoer meisje.

Dit was trouwens de eerste en laatste keer dat ze ooit geblazen of een ander een tik verkocht heeft .

Het leek ons dus beter om haar dus maar zelf te laten bepalen wanneer ze met de andere kennis wilde maken. En zo belande Djarah en ik een paar weken boven tot zij zich langzamerhand steeds vertrouwder, zelfverzekerder en thuis voelde.

Nu is ze dus ondertussen een prachtig mooi meisje van 9 maand oud, die met iedereen goed op kan schieten. Ze heeft zo'n ontzettend lief ,zacht , ondernemend karakter dat iedereen wel gewoon van haar houden moet.
Caja is helemaal weg van haar. Spelen veel met elkaar en halen samen allerlei streken uit.
Siep die niet zo van het spelen is en Caja geregeld een tik verkoopt ,is heel lief voor Djarah. Geeft haar soms zelfs een kleine wasbeurt....
Van Kiya krijgt ze geregeld een wasbeurt en Raya vind het allemaal wel oke.
Zelfs Shyra heeft ze om haar pootje gewonden. Gromt hij toch geregeld tegen de andere als zij hem storen in zijn rust of zo brutaal zijn dat zij hem durven te storen als hij wat eet ..... Djarah mag dat allemaal wel doen,... al heeft hij ook bij haar toch soms wel zijn grenzen ....

Een prachtig bijzonder meisje. 

Woensdag word ze gesteriliseerd .... wat ik dus eigenlijk helemaal niets vind. Zou blij zijn als het allemaal achter de rug is en ze weer veilig thuis is.

Fijn is wel dat zij daarna dus eindelijk heerlijk naar buiten kan. En daar heeft ze nu al heel veel zin in :-)

De betovering van de maan

Midden in de nacht ...
Kiya maakt me wakker, ze wil de tuin in. Raya, Shyra en Caya staan al bij de deur te wachten.
Een rare gewaarwording ze daar allemaal te zien staan om naar buiten te gaan.
Vijf minuten later sjokken 3 witte schimmen de kamer weer in en ploffen met een voldane zucht weer op hun plekje.
En klein zwart schimmetje ontbreekt wat vreemd is want ze komt altijd met ze mee naar binnen.
Me voorbereidend op een hele zoektocht stap ik gewapend met lampje de tuin in , een zwart poesje in een nachtelijk donkere tuin vinden zal niet zo snel gaan bedenk ik mij.
Maar als ik in de tuin kom zie ik haar zitten.
Het is helder weer en de bijna volle maan verlicht de tegels voor het raam. En midden in dat licht zit Caja.
Met haar kopie omhoog kijkt ze met grote ogen naar die prachtige bal aan de hemel. Gehypnotiseerd.

Een prachtig gezicht. Het lijkt wel een ritueel, verbonden met elkaar.
Als ik haar oppak mauwt ze een keer zacht maar haar blik lijkt gevangen in de betoverende schoonheid van de maan.
We staan daar samen ,opgenomen in een bijna buitenaardse sfeer. 
Het licht van de maan valt als een deken over ons heen en geeft een onbeschrijfelijke rust. Een weten. Beloftes. Verbondenheid.

Als ik even later weer in bed lig vraag ik me af .....
Wilde de honden en Caja daarom naar buiten, omdat de maan hun riep.

Op deze foto keek ze niet naar de maan maar naar een vogel

Siep

Op facebook zagen we een spoedoproep staan voor een angstig kattenmeisje van 8 jaar met suikerziekte. Omdat haar 'baasje' naar een verzorgingshuis moest en Siep niet mee had mogen nemen, was Siep nu dus in een dierenkliniek aan het wachten tot ze naar haar nieuwe huisje kon. Binnen 2 weken moest ze geplaatst worden anders zou ze gedood worden. Het asiel waar haar 'baasje' haar vandaan had en die ten alle tijden haar baas bleef (zo staat dat in de papieren) wilde haar om de combinatie suikerziekte en extreem angstig niet meer terug. Hun eigen contract daarmee schaamteloos verbrekend.

Op de foto zag je een mooi maar treurig kattenkopje. Ze zag er wat verloren en niet gelukkig uit.

De foto die bij de oproep stond.

Haar kopie. uitstraling raakte ons.... het voelde dat Siep bij ons hoorde en daarom besloten we om er alles zouden proberen om haar bij ons te krijgen. Wat trouwens makkelijker gezegd dan gedaan was omdat zij helemaal in Friesland woonde en het voor ons dus door omstandigheden niet mogelijk maakte haar te gaan halen.

Na een week regelen ,kregen we geweldige hulp van Ton, vrijwilliger bij Stichting Dierenthuis , en werd onze wens vervuld......

En zo stapte Siep op 2 oktober ons huis en leven binnen.

Een bang en te dik meisje wat haar toevlucht zocht in de bedstee. Diep weg verstopt onder een kledingrek. We zagen nog net een klein kopie die ons met grote ogen aan keek en zich nog verder onder de kleren verstopte als wij voor haar te dicht in de buurt kwamen.

De eerste dagen was haar prikken dus een ellende , want ik moest haar vasthouden terwijl Hans haar prikte. Ze vond het allemaal vreselijk eng maar we moesten het wel doen omdat ze de insuline nodig had. 

Na 3 dagen sloot ze een compromis, 'wij' mochten haar prikken maar niet vasthouden. Ze sprong dus zelf op de stoel en liet zich zonder dat ik haar vast hoefde te houden, prikken door Hans.

En nog steeds springt ze elke ochtend en avond als het tijd is om te prikken op de stoel en laat zich heel rustig insuline spuiten. Al heeft ze er heel soms geen zin in en zie ik haar wel eens door het huis lopen met een roepende Hans gewapend met spuit ,achter haar aan lopend terwijl hij haar lief ,lokkend maar enigszins wanhopig probeert te overtuigen dat het toch echt moet ..... 

Uiteindelijk gaat ze dan toch maar op de stoel liggen en kijkt hem dan toch met een enigszins triomfantelijke blik aan .... alsof ze hem er even aan herinnerd dat het wel een hele eer is dat hij haar spuiten mag en het weer even duidelijk is wie er nu de baas is.

Na een paar dagen verruilde ze haar veilige plekje in de bedstee naar een kast met een open deurtje.

Witte haartjes op de bank in de voorkamer verklapte dat ze daar dus ook wel lag, als wij beneden waren.

Zo heel langzamerhand voelt ze zich steeds veiliger en thuis. Komt boven naast ons zitten op de bank of gaat in de vensterbank zitten. Al blijft ze op haar hoede en is ze bij teveel drukte of onverwachtse bewegingen zo weg.

Hans heeft een paar keer boven geslapen ,wat Siep dus heel fijn vind. Hij werd dus geregeld wakker met Siep die voor zijn gezicht zat en hem bedachtzaam aan keek of ze lag op zijn borst te slapen met haar kopie bij zijn gezicht. Zo werd hij ook eens wakker gemaakt doordat Siep met haar pootje op zijn kin zat te drukken en er zeer geïnteresseerd bij zat te kijken.

Shyra en Caja heeft ze al geaccepteerd, al moet er tussen haar en Caja af en toe wel even geblazen worden of een tik worden uitgedeeld. Dit voornamelijk omdat Caja denkt dat zij Siep ook wel kan bespringen om te spelen, net zoals zij dat met Kiya doet.
Maar Siep is van die brutaliteit dus helemaal niet gediend.
Terwijl ze dan wel weer onverstoorbaar door blijft eten als Caja tegen over haar gaat zitten en met haar pootje probeert om wat eten uit het etensbakje te vissen .....

Met Kiya en Raya word er geneusd. Siep op de trap en Raya en Kiya met de voorpoten op de trap, net op neushoogte....
De woonkamer binnen komen als de honden thuis zijn is nog net een te grote stap.

Maar Siep heeft haar draai toch al wel goed gevonden, ze lijkt ontspannen en zich thuis te voelen. Haar vacht is niet meer plakkerig en stug maar  zit mooi en is zacht. En ze rolt zich heerlijk ontspannen op als ze slaapt en slaapt soms gewoon door als je de kamer in komt.

Een mooi Sinterklaas kadootje .... Caja !

4 December 2013

Hans gaat kijken in het asiel. Het is zo leeg in huis zonder Chanti en Sisi maar ook .... zoveel katten die een huisje zoeken en hier is een plekje vrij.

Ik heb mijn twijfels, zo kort geleden nog maar, en wat als het me teveel nog aan Chanti en Sisi doet denken en ik daarom niet genoeg van hem of haar kan houden ?

Maar oke, komt goed, als je maar geen zwarte kat mee neemt of een witte... veel te pijnlijk!

Met overtuigende beloftes en nog meer goede voornemens gaat Hans gewapend met mand op pad. Tja ... je kan wel gaan kijken maar een mand in de auto is toch altijd handig voor je weet maar nooit.

Goedgeluimd komt hij het asiel in stappen. Word door een vriendelijke maar kordate vrouw naar de kattenverblijven gebracht. Bij de deur van het kattenverblijf wil Hans het verblijf al vol enthousiasme binnenstormen maar word vastberaden bij zijn armen gepakt en tegen gehouden.

Nee, nee dat kan zomaar niet. Ik moet u eerst nog enkele instructies geven,zegt ze bezorgd.

Als u het hok binnenkomt dan moet u diep door u knieën zakken en kijk de katten diep in de ogen en knijp ze dan langzaam dicht. Herhaal het knijpen regelmatig.Zullen we even oefenen.

Wanneer zij in het hok staan stormt ze opeens langs hem heen doet de deur aan de buitenkant op slot, om twee medebezoekers te herinneren aan de instructies   ....." Nee nee dieper door u knieën en knijpen met de ogen. Kijk zo !!! Ja goed zo, ziet u wel dat stelt ze op hun gemak. Toe maar .... " 

Hans gaat lichtelijk verdwaasd op de grond zitten om de hele situatie die hem de afgelopen 10 minuten is overkomen even op een rijtje te kunnen zetten en een plan te bedenken hoe hij met of zonder kat in vredesnaam uit dat hok kan komen of beter gezegd uit het asiel.

Zijn oog valt ondertussen op een zwart minipoesje met witte pootjes en een wit befje die zichzelf uitstekend lijkt te vermaken tot ook zijn oog op Hans valt. Met een soort dronkenmans loop komt hij naar Hans toe waggelen,koppie schuin omhoog,grote ronde onschuldige mooie ogen die hem nieuwsgierig aankijken maar ook iets ongeduldig lijken te zeggen .... "Waar bleef je nou zeg !"

En dat is het moment dat alle beloftes van geen witte of zwarte kat totaal vergeten zijn en een liefde voor het leven is geboren. 

Gewapend met zijn nieuwe liefde op zijn arm staan ze nu voor moeilijkheid om het hok uit te komen. Minikat heeft al het vertrouwen in haar lang verwachte vriend en bekijkt knorrend van genoegen hoe hij zijn armen door de tralies wringt om met het topje van zijn vingers de deurklink in beweging te kunnen krijgen. Na enig gefrunnik en als goed voorbeeld voor zijn kleine vriend ,zijn vloeken inslikkend lukt het Hans uiteindelijk om het hok los te krijgen.

De kordate vrouw is net bezig andere mensen die ook een kat hebben uitgezocht advies te geven en hun gegevens te noteren als zij Hans in haar vizier krijgt. Ze laat de mensen halverwege een nieuwe zin staan en marcheert naar Hans toe. 

U heeft er dus 1 kunnen vinden, dit is ons lievelingetje ,zegt ze met warmte in haar stem. Een mannetje die een auto ongeluk heeft gehad en op straat is gevonden.

Hij eet 1 x per dag brokken en 1 x per dag nat voer.

Hans maakt verontschuldigend een gebaar tegen de verbijsterende mensen waar hij buiten zijn wil bij is voorgekropen en stamelt dat hij vers vlees gaat krijgen.

Een waterval van verontwaardigdheid stort zich over hem heen ..... Vers, Vers ..... maar dat kan niet, daar worden katten ziek van, dat kunnen ze niet verteren,dan zullen ze verdrogen, weet u wel dat........................

Hans knikt ja, zegt ja, beloofd ja, denkt zelfs ja als hij maar naar huis mag. Opgelucht haalt hij adem als de vrouw kalmeert als ze merkt dat Hans die rariteit wel uit zijn hoofd zal halen en hij tovert nog even een glimlach op zijn gezicht als hij verlangend zegt ... "nou dan gaan we maar" en het kattenmandje tevoorschijn haalt .....

Voordat hij het minikatje een plekje in het mandje kan geven word deze onder zijn handen weg gegrist met de woorden .... " Wat is dat , dat is toch geen mand, die is veel te klein,nee hoor dat gaat het hem niet worden, daar kan hij niet in, onmogelijk ... nee ik pak er 1 van hier die mag u dan lenen maar wel terug brengen he ! "

Het huilen staat Hans nu nader dan het lachen ... hij pakt het mandje met minikat aan van de vrouw, grist de afgekeurde mand van de tafel en vlucht naar de auto. Pas als hij op de weg zit durft hij na nog even een blik op de achteruitkijk spiegel, ontspannen adem te halen.

Kleine Hansje, diep in Hans verborgen maar vanmiddag weer even iets minder diep, zegt stoer ....." Dat mandje gaat ze mooi niet terug krijgen....."

Dan kijkt hij opzij en ziet 2 grote nieuwsgierige ogen door de tralies naar buiten kijken, vol verwachting en vol vertrouwen in zijn grote nieuwe vriend en dat ze samen een heel mooi leven tegemoet gaan. De vrouw verdwijnt en er is alleen nog maar dat kleine mooie vertederende manneke dat naast hem zit en voor altijd mee naar huis gaat.

Ons minikatje bleek een meisje te zijn. Ze heeft een ws een hersenvliesontsteking gehad toen ze een kitten was waardoor haar evenwicht niet goed werkt en ze iets met haar gehoor heeft. Wat ? Ze weet soms niet goed waar geluid vandaan komt, maar ondertussen hoort ze het ritselen van een snoepzakje toch weer heel erg goed. En als Hans met de honden uit het bos komt hoort ze dat ook.

Een prachtig ,eigenwijs, grappig ,ondernemend ,bijzonder poezemeisje die we de naam Caja hebben gegeven.

Oja .... en ze heeft zowel ons als de honden stevig onder haar poezelige pootje ...... en dat van niet genoeg kunnen houden omdat ... is niets uitgekomen. De eerste blik in die oogjes hebben mijn hart al voor altijd gestolen. 

Ik heb weer geleerd dat een hart zo uitrekbaar is dat er plaats is voor heel veel liefdes.

Chanti en Sisi

November /December 2013

 Chanti en Sisi zijn de afgelopen 10 dagen overleden. Te vroeg, te snel ,te veel.

Zo heb je 2 mooie poezenwezentjes om je heen lopen en zo zijn ze allebei weg.

Onbegrijpelijk.

Chanti werd opeens ziek. Het bleek dat hij veel vocht achter zijn longen had en een vergroot hart. De reden ???

Na een maand elke dag spuiten leek het wat beter te gaan maar helaas. Op een zaterdag avond ging hij naar buiten en rolde zich onder een stoel onder de boom en liet zijn lichaam achter om zelf moedig het hiernamaals in te stappen. 

Ik denk dat hij daar voor het raam heeft gestaan, dwingend naar binnen heeft gekeken met een blik van ..... waarom is de deur nog niet open ... Hier ben ik immers!!!

Mooi manneke. Vijftien jaar was je bij ons.

Kiya keek nog weken elke avond naar het plekje waar je 's avonds voor het naar bed gaan altijd vandaan kwam, niet begrijpend dat je nooit meer zou komen.

Ik mis je mooie zachte,stoere karakter. Jij ging je eigen weg, liet je door niemand iets wijs maken. En op stiekeme momenten als geen ander poezenwezentje je kon betrappen vond je het heerlijk geknuffeld te worden. Maar niet te lang he.... je had immers je imago waar je aan moest denken !!

Sisi mooi poezemeisje. Opeens was je ziek, liet alles lopen. Een week lang onderzoeken en infuus.Tien dagen later werd je geopereerd om er eindelijk achter te kunnen komen wat je toch had. Het bleek een niet te opereren tumor te zijn. Je bent niet meer wakker geworden.

Negen jaar was je nog maar.Ons kleine mooie poezenmeisje.

Ik mis je zachtheid, je ondernemendheid, je warme lijfje op mijn schoot. En al onze gesprekken, je kletste heel wat af en keek me dan afwachtend aan wat ik er van vond om mijn antwoorden dan weer te beantwoorden. 

You no longer greet me

As I walk through the door.

You're not there to make me smile,

to make me laugh anymore.

Life seems quiet without you,

You were far more than a pet,

You were a family member, a friend,

A loving soul I'll never forget.

It will take time to heal,

for the silence to go away.

I still listen for you,

And miss you everyday.

You were such a great companion,

Constant.Loyal and True.

Mij heart wil always wear,

The Pawprints left by you.

-Unknown-

Shyra 3 jaar geworden : -)

Omdat Shyra vandaag 3 is geworden hebben we een heerlijk taartje voor ze gemaakt.

Rundvlees met Kalkoen, met daarover heen een toefje yoghurt, versierd met wat kattenbrokjes

en als kaarsjes kaas.

Eerst moeten ze natuurlijk even rustig wachten tot iedereen wat heeft....

Niet naar kijken hoor ,schijnen ze te denken , anders word wachten zooooo moeilijk.....

Jaaaa ze mogen.....

En lekker dat ze het vinden.

Raya's bordje schuift hij helemaal door de kamer, zo goed moet het bordje schoon worden gelikt.

Kiya is niet te beroerd om als zij het op heeft Shyra even een handje te helpen.

Je bent immers op de wereld om elkaar te helpen nietwaar : -)

Shita 3 jaar alweer

Altijd in mijn hart 

Fijne kerstdagen en goed 2011

Saba 2 jaar alweer

Dag klein manneke

2 jaar alweer
en toch nog zo kort geleden

Vandaag ben je weer zo dichtbij
de avond voor je operatie
in mijn geheugen gegrifd
een golf van paniek
ik zou je kwijt raken
mijn nuchtere ik die zei
doe niet zo stom

ontkenning
van wat mijn intuiitie me zei
Shita negerend die het mij vertelde
niet ook jij
Jij bleef nog jaren bij mij

's morgens spelen onder de douche
je trotse koppie naast Hans in de auto
bij ons om de beurt op schoot in de wachtkamer
het afscheid
niet bang zijn manneke
je bent zo weer veilig thuis

De telefoon
ontkenning
erkennen
in elkaar zakken
Niet ook jij

Waas
verbijstering
Jij die daar ligt
Maar jij bent er al niet meer
Waas
Het spuitje
Waas
naar huis gaan

Stilte
gemis
Niet ook jij
Jij hoort nog zo erg bij mij
nog jaren

Dag klein mooi lief vrolijk manneke
Het weten is er
Het gemis doet nog zo vaak ongeloofelijk pijn
Mijn mooie manneke die mij leerde
dat leven spelen is.

Dag mijn manneke
weer een dag dichter bij jou !

De jarige job aan het ballen

Raya 1 november 2 jaar

Raya 2 jaar - slideshow maker

Een sneaky plan wat bijna de mist in ging...

Vanmorgen naar het dorp geweest. Hans en Kiya wachten op me toen ik de ah uit kwam en daarna gingen we nog even het dorp in.
Nu is Kiya een hond die vind ..... als je samen uit gaat, ga je ook samen naar huis.
Dus alles moet samen gebeuren, anders gaat zij heftig protesteren. En als ik zeg ...heftig, dan bedoel ik ook echt ...HEFTIG!

Zo liepen we dus gemoedelijk samen het dorp in, Kiya blij als een kind, ons keer op keer begroetend en bejubelen om maar te laten merken hoe geweldig het toch is om samen gezellig te lopen.
De reacties van mensen om ons heen zijn altijd wat wisselend. De één kijkt vol vertedering naar die blije Kiya, de ander zegt..."wat een mooie hond" en andere mensen kijken met afkeuring van ons naar Kiya, omdat het toch niet passend is dat een hond blij huppelt en daar ook nog geluiden bij maakt.
Maar Kiya is zich van al deze wisselende meningen geen kwaad bewust en geniet alleen maar van de wandeling.

Zo kwamen we dus bij de Kruidvat, waar ze een prachtige reclame hadden die ik mijn mooi gevormde neus dus niet voorbij wilde laten gaan. Dus ik stap de Kruidvat in.

Buiten hoor ik een aanzwellend gekerm, Kiya is de kluts kwijt. Hans en zij moeten buiten blijven, terwijl het haar meer dan duidelijk is ,dat of niemand de kruidvat in gaat............... of wij allemaal.
Hans probeert het even te kalmeren maar zonder resultaat. In de kruidvat hoor ik mensen afkeurende opmerkingen maken hoe zielig het wel niet is voor de hond en wat zou hem in vredesnaam worden aangedaan........
Ik loop dus met een behoorlijke grijns in de winkel.

Ondertussen heeft een kennis van ons zich bij Hans en Kiya gevoegd.
Een hele aardige vrouw, maar ik kan slecht tegen de warmte en zij staan in de volle zon en het is me veel te warm om te gaan staan kletsen. En kletsen kan zij.Maar om haar nou te zeggen...sorrie maar ik loop door want ik krijg hoofdpijn van de warmte en word er misselijk van, vind ik ook weer zo superstom klinken.Net alsof ik een smoes verzin om niet te hoeven praten, wat het dus niet is.
Dus sneaky als ik ben, bedenk ik een ontsnappingsplan.
Als ik klaar ben, wacht ik tot zij met haar rug naar mij staat en Hans mij ziet en ik gebaar dat ik vast richting auto loop.

Het plan werkt perfect, en ik loop opgelucht in de schaduw richting auto.

Maar dan begint achter mij een waar alarm af te gaan..........

Kiya heeft mij gezien en vind het helemaal geen goed plan. Dus zij begint daar van een afstand toch tegen me te schelden en te mopperen. Heel de dorpstraat en omstreken word verblijdt met een soort luchtalarm.........
Ik duik maar snel een winkel in, en schud meedogenloos mijn hoofd samen met de andere winkelende menigte........schande, zoveel kabaal die hond maakt.....is het nou zo moeilijk om een hond gewoon op te voeden!!!!!!!

Een paar tellen later zie ik Hans en Kiya aan komen lopen. Kiya is weer dik tevreden ,haar roedeltje is weer bij elkaar en maakt tevreden geluiden terwijl ze gelukzalig verder loopt.

Hans gezichtskleur word weer wat minder rood..........

En ik voel me iets gemeen, maar oh wat ben ik opgelucht niet een half uur in de warmte te hebben hoeven staan en alleen maar te luisteren en te knikken en met hoofdpijn naar huis te gaan ....

Lieve Raisa,

Lieve Raisa,



Vandaag is het een jaar geleden dat jij ons verliet.Je trouwe mooie ogen keken ons voor het laatst aan, alsof je wist dat het nu zo ver was en je weg moest gaan.
Twee en half jaar was je ziek geweest. Had je lichaam een kanker ontwikkeld die je elk moment het leven in jou mooie lichaam onmogelijk kon maken.
Een paar weken zeiden ze, misschien een paar maanden en als je geluk hebt wat jaren zal ze nog te leven hebben.
Geopereerd kon je wel worden maar terug komen zou het omdat het te dicht bij de darm zat en niet alles weg gehaald kon worden.
Het lag er maar aan zeiden ze, welke kant de tumor uit zou groeien, of hij een orgaan zou raken.

Twee keer ben je geopereerd. En zo was je nog 2 en half jaar bij ons.
Elke dag voelde als een geschenk. En elke dag bracht ons dichter bij je dood,
Shita overleefde je en ook Saba ging je voor. Je leek onoverwinnellijk. Bijna zouden we geloven dat je de kanker een loer draaide en gewoon bij ons zou blijven en heel oud zou worden.

Maar toen groeide de kanker weer. En voor de 3-de keer werd je geopereerd. Vol goede moed brachten we je weg, Tuurlijk zou je net als na de vorige 2 operaties er weer een jaar tegen kunnen.
Jij met je sterke wil.Jij zou de kanker overwinnen.
Maar zo mocht het niet zijn. De tumor zat om je darmen. Niet meer te opereren.
Weer kregen we de boodschap...het kan een paar dagen duren, een paar weken misschien.Het ligt er aan hoe hard het groeit.
Jij wist 6 maand te winnen van het leven.

En toen kwam de dag dat we je moesten laten gaan.
20 Juli 2009 kwam de dierenarts je 's middags je laatste spuitje geven.
Daarvoor maakte we onze laatste wandeling in het bos met jou.
Thuis at je ,je laatste pens.
En toen moesten we afscheid van je nemen.
Zo rustig als je ging.Nog 1 keer keek je ons aan en toen ging je alleen verder.
Na 13 en een half jaar onafscheidelijk bij ons te zijn geweest, ben je alleen verder gegaan.
Ik hoop dat Shita en Saba je hebben opgewacht en jullie samen zijn ,daar waar geen pijn en ziekte iis. Waar je alleen maar gelukkig kan zijn.

Ik mis je meisje !!!
Ik ben zo ontzettend trots dat je ,je leven bij ons geleefd hebt.



Voor altijd in mijn hart.

We'll meet again

De Witte Herder met Grijze snuit...

Is het een nieuw ontdekt ras?????

"De Witte Herder met Grijze snuit"

 

Nee, het is Kiya die een speeltje heeft verstopt in de tuin.....

Foto's deze keer door mij gemaakt.

Met geld kunt u wel een mooie hond kopen, maar niet het kwispelen van zijn staart...

-Josh Billings-

De hondenfluisteraar......of toch niet?¿

Let op Marianne, zegt Hans.
Ik heb Kiya zo getraind dat zij mij zonder woorden en met alleen gebaren begrijpt. Ik kan haar bijv overal af leggen waar ik wil.

Volkomen zeker van zichzelf roept hij Kiya bij zich. Wijst met zijn vinger naar de bank met schijnbaar de bedoeling dat Kiya daar gaat liggen. Hij is zo overtuigd van zijn kunnen dat hij met zijn rug naar Kiya toe gaat staan.
Zekerheid uitstralen.....dat is het geheim!!!

Kiya kijkt naar de vinger, kijkt naar Hans, ziet in haar ooghoeken Raya liggen die alles ook zeer geinteresseerd gade slaat en springt baldadig boven op hem.

Hans die nog steeds denkt dat hij de situatie volledig onder controle heeft wijst nog eens nadrukkelijk naar de bank.........

Wanneer hij Kiya speels hoort jammeren en blaffen tegen Raya kijkt hij verbijsterd achterom.. Hersteld zich snel en zegt zonder blikken of blozen terwijl hij mij een tikkeltje te arrogant weg loopt..........ach ja, het is heet weer he!!!!!!

Surprisedag voor de honden

Op 11 juni was het surprisedag voor de honden.
Met Doggy hadden we lootjes getrokken en voor de hond van diegene die je trok, kocht je een kadootje tot 5 euro en maakte je een hint waardoor de ander er achter kon komen van wie het kadootje kwam.
De hint lieten de honden ongeinteresseerd  links liggen, die mochten wij zelf uit pluizen. Maar de kadootjes vonden ze heerlijk ruiken, dus die werden vakkundig opengemaakt ...... : -)

De hint voor Hans

Kiya en Raya helpen met het pakje open maken..

Heerlijke vleessnoepjes zitten erin oa ...

Die zijn heerlijk.......we willen meer......

En wat een mazzel,ook Marianne heeft voor hun een pakje gehad.

Raya en Kiya helpen weer blijmoedig mee met het uitpakken

En wat een bof ook hier zit weer veel lekkers in

De hint voor Marianne en de kadootjes voor de honden :

Nog even alles nasnuffelen

En natuurlijk moet al het pakpappier versnipperd worden