Raisa's afscheid van dit leven

De DA heeft Raisa inwendig onderzocht en ze voelde dat de darmen op een paar minimeter helemaal dicht zat. Poepen was dus onmogelijk.
Wat er nu zou gebeuren is dat ze eten zou gaan weigeren en vervolgens dat ze het daarna allemaal uit zou kotsen, omdat het toch eruit moest. Op die manier zou ze nog een paar dagen kunnen leven. Maar natuurlijk zou dan de lijdensweg beginnen. En dat is dus iets wat we zeker niet wilden. We hebben dus besloten dat we haar zouden laten inslapen. Dit kon op dat moment.

Maar we wilden nog 1 keer met haar het bos in. Haar thuis nog een pens geven ( waar ze zo stapel op is) en nog 1 heerlijke kipmaaltijd geven wat ze ook zo lekker vind. Daarom werd besloten dat de DA om 4 uur bij ons thuis zou komen, De Da zei ook al dat het zo apart was, dat als je haar buiten haar bulten bekeek ze er nog zo ontzettend goed uit zag. Zo'n mooie glimmende huid, zulke stralende ogen en nog zoveel belangstelling in leven.


Met het wandelen in het bos genoot ze. Al liep ze langzamer, probeerde een paar keer te poepen wat niet ging. Maar achter stokken aan rennen vond ze nog steeds heerlijk.

Thuisgekomen genoot ze van haar pens ,maar wilde later geen eten. At een paar hapjes maar vond het toen genoeg.
De volgende fase was dus opeens ook in gegaan.

We hadden de DA gevraagd of ze haar heel erg wilde overdoseren omdat we erg bang waren dat ze niet zou willen gaan.Ze had zo ontzettend veel levenslust dat we echt bang waren dat het overgeven aan de dood een waar gevecht zou worden. Ze kreeg dus een dosis voor een hond van 80 kilo, terwijl ze 25 kilo was. En ook de laatste so wie so al sterkere laatste prik dan normaal, kreeg ze ook in een overdosis. Hierdoor is ze heel vredig over gegaan.

Wat een vechter was ze toch.2 en half jaar heeft ze iedereen verbaasd dat ze gewoon bleef leven en nog zo van haar leven genoten heeft. Wat ben ik trots op mijn meisje en wat ben ik blij en trots dat ze haar mooie, lieve leven bij mij is geweest. Ik weet zeker dat ze opgewacht is door Shita en Saba en dat ze nu bij elkaar zijn, zonder pijn. Ons mooie roedeltje is weer bij elkaar.

Wat zal ik haar missen.

Wat mis ik ze allemaal.












Foto's en filmpje zijn tussen bezoek DA en inslapen gemaakt.