Vandaag viel je foto om.
Ik was verbaasd, dacht nog.....stond de foto van Saba niet op die plek?
Later zag ik je opeens voor me, je mooie ogen, je lieve neus, je grappige hangoren, je zachte uitstraling.
Je lieve zachte dwang als je geaaid wilde worden en ik "over" zei. Hoe je van mijn hand die je aaide naar mijn andere hand liep......want die was immers nog niet aan de beurt geweest.
Ik zag opeens de foto voor me die genomen is een paar dagen voor je overlijden en opeens drong het tot me door....
Vandaag viel je foto om.
Precies 2 jaar na je overlijden.Precies op het tijdstip dat je ons verliet.
Ik voel een scheut van pijn, een diep verlangen om je weer te kunnen aaien,knuffelen,even in je mooie ogen te kijken.Je rust te voelen.
Twee jaar verder ben je bij mij vandaan.
Maar vandaag viel je foto om .
En maakte je,je aanwezigheid bekend en herinnerde je mij er aan dat ook al ben je fysiek niet meer hier bij mij, je geest gaat nooit bij mij vandaan.En jij mij op zal wachten als ook ik over zal gaan.
Want vandaag ben ik ook 2 jaar dichter bij jou.
Voor altijd in mijn hart.
We'll meet again
Geen opmerkingen:
Een reactie posten