Foto's : Hans Neumann

zondag 31 mei 2015

Djarah

Klein mooi zacht meisje.

Al heel lang leek het me zo leuk als er een Main Coon bij ons kwam wonen. Zulke prachtige katten maar vooral zo superlief. Maar ja ...... later maar eens....


Djarah 8 weken toen Hans haar voor het eerst zag.

Tot ik op een dag besloot dat later ,nu aangebroken was :-) en ik op zoek ging en zo kwam Djarah ,een superlief, zacht en mooi meisje van 9 weken bij ons wonen.
Grappig is dat zij op dezelfde dag geboren is als Kiya , 29 september.

Eerst moest ze niets van de honden en katten weten. Ze vond ze maar eng.
Toen Kiya haar nieuwsgierig wilde besnuffelen sloeg zij ferm van zich af wat Hans dus een bloedend oog bezorgde omdat Kiya zo slim was om snel haar kop terug te trekken en Hans zijn oog toen op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was ... Klein stoer meisje.


Dit was trouwens de eerste en laatste keer dat ze ooit geblazen of een ander een tik verkocht heeft .

Het leek ons dus beter om haar dus maar zelf te laten bepalen wanneer ze met de andere kennis wilde maken. En zo belande Djarah en ik een paar weken boven tot zij zich langzamerhand steeds vertrouwder, zelfverzekerder en thuis voelde.

Nu is ze dus ondertussen een prachtig mooi meisje van 9 maand oud, die met iedereen goed op kan schieten. Ze heeft zo'n ontzettend lief ,zacht , ondernemend karakter dat iedereen wel gewoon van haar houden moet.
Caja is helemaal weg van haar. Spelen veel met elkaar en halen samen allerlei streken uit.
Siep die niet zo van het spelen is en Caja geregeld een tik verkoopt ,is heel lief voor Djarah. Geeft haar soms zelfs een kleine wasbeurt....
Van Kiya krijgt ze geregeld een wasbeurt en Raya vind het allemaal wel oke.
Zelfs Shyra heeft ze om haar pootje gewonden. Gromt hij toch geregeld tegen de andere als zij hem storen in zijn rust of zo brutaal zijn dat zij hem durven te storen als hij wat eet ..... Djarah mag dat allemaal wel doen,... al heeft hij ook bij haar toch soms wel zijn grenzen ....


Een prachtig bijzonder meisje. 
Woensdag word ze gesteriliseerd .... wat ik dus eigenlijk helemaal niets vind. Zou blij zijn als het allemaal achter de rug is en ze weer veilig thuis is.
Fijn is wel dat zij daarna dus eindelijk heerlijk naar buiten kan. En daar heeft ze nu al heel veel zin in :-)