Een sneaky plan wat bijna de mist in ging...

Vanmorgen naar het dorp geweest. Hans en Kiya wachten op me toen ik de ah uit kwam en daarna gingen we nog even het dorp in.
Nu is Kiya een hond die vind ..... als je samen uit gaat, ga je ook samen naar huis.
Dus alles moet samen gebeuren, anders gaat zij heftig protesteren. En als ik zeg ...heftig, dan bedoel ik ook echt ...HEFTIG!

Zo liepen we dus gemoedelijk samen het dorp in, Kiya blij als een kind, ons keer op keer begroetend en bejubelen om maar te laten merken hoe geweldig het toch is om samen gezellig te lopen.
De reacties van mensen om ons heen zijn altijd wat wisselend. De één kijkt vol vertedering naar die blije Kiya, de ander zegt..."wat een mooie hond" en andere mensen kijken met afkeuring van ons naar Kiya, omdat het toch niet passend is dat een hond blij huppelt en daar ook nog geluiden bij maakt.
Maar Kiya is zich van al deze wisselende meningen geen kwaad bewust en geniet alleen maar van de wandeling.

Zo kwamen we dus bij de Kruidvat, waar ze een prachtige reclame hadden die ik mijn mooi gevormde neus dus niet voorbij wilde laten gaan. Dus ik stap de Kruidvat in.

Buiten hoor ik een aanzwellend gekerm, Kiya is de kluts kwijt. Hans en zij moeten buiten blijven, terwijl het haar meer dan duidelijk is ,dat of niemand de kruidvat in gaat............... of wij allemaal.
Hans probeert het even te kalmeren maar zonder resultaat. In de kruidvat hoor ik mensen afkeurende opmerkingen maken hoe zielig het wel niet is voor de hond en wat zou hem in vredesnaam worden aangedaan........
Ik loop dus met een behoorlijke grijns in de winkel.

Ondertussen heeft een kennis van ons zich bij Hans en Kiya gevoegd.
Een hele aardige vrouw, maar ik kan slecht tegen de warmte en zij staan in de volle zon en het is me veel te warm om te gaan staan kletsen. En kletsen kan zij.Maar om haar nou te zeggen...sorrie maar ik loop door want ik krijg hoofdpijn van de warmte en word er misselijk van, vind ik ook weer zo superstom klinken.Net alsof ik een smoes verzin om niet te hoeven praten, wat het dus niet is.
Dus sneaky als ik ben, bedenk ik een ontsnappingsplan.
Als ik klaar ben, wacht ik tot zij met haar rug naar mij staat en Hans mij ziet en ik gebaar dat ik vast richting auto loop.

Het plan werkt perfect, en ik loop opgelucht in de schaduw richting auto.

Maar dan begint achter mij een waar alarm af te gaan..........

Kiya heeft mij gezien en vind het helemaal geen goed plan. Dus zij begint daar van een afstand toch tegen me te schelden en te mopperen. Heel de dorpstraat en omstreken word verblijdt met een soort luchtalarm.........
Ik duik maar snel een winkel in, en schud meedogenloos mijn hoofd samen met de andere winkelende menigte........schande, zoveel kabaal die hond maakt.....is het nou zo moeilijk om een hond gewoon op te voeden!!!!!!!

Een paar tellen later zie ik Hans en Kiya aan komen lopen. Kiya is weer dik tevreden ,haar roedeltje is weer bij elkaar en maakt tevreden geluiden terwijl ze gelukzalig verder loopt.

Hans gezichtskleur word weer wat minder rood..........

En ik voel me iets gemeen, maar oh wat ben ik opgelucht niet een half uur in de warmte te hebben hoeven staan en alleen maar te luisteren en te knikken en met hoofdpijn naar huis te gaan ....