6 weken en 4 dagen ,voor het eerst naar het bos

De pups gaan voor het eerst naar het bos toe. En wij mogen mee.

Alles moet natuurlijk onderzocht worden.

Wijs he, sommige hebben de oortjes al rechtop staan.

Op het laatst zijn ze toch wel wat moe en bekijken ze alles wat rustiger.

En vrijdag hadden we gehoord welk hondje onze Kiya word. En dat is dus Bo.

Hier op de foto boven en onder.

Bijzonder was wel dat ze een paar keer bij me kwam liggen, zonder dat ik meteen door had dat zij het was.Sommige van de andere pups kwamen ook wel even langs om in mijn haar te hangen, mijn touwtje van mijn jas te bijten, maar dan rende ze toch snel weer door naar al die interessante dingen die allemaal ontdekt moesten worden.

Maar Kiya bleef een paar keer echt bij me liggen.....

Ik vond het echt heel bijzonder om mee te mogen maken.

Eén jaar na Saba's overlijden

Ik kan me zo nog zo goed herinneren dat ik je voor het eerst zag.Drie dagen oud en zo ontzettend klein.Toen ik je later voor het eerst op mocht pakken ,kon je met gemak languit liggen op mijn hand.Een heel klein manneke.Maar hoe lief ik je ook vond en hoe sterk mijn aandacht ook altijd naar jou werd toegetrokken, ik wilde geen reutje. Dus jij zou het niet worden.Omdat we eerste keus hadden konden we de keus welk hondje het nu zou worden dus niet meer uitstellen.Maar het was zo moeilijk, leuk hoor al die pupjes, maar niet zo leuk als dat eigenwijze kleine manneke dat gerust alleen de wereld ging ontdekken als zijn broertjes en zusjes lagen te slapen.Hoe konden we nu voor een ander hondje kiezen, terwijl jij daar rond liep.En zo kwam jij ,ons eerste reutje ,dus in ons leven.

Op een week na was je 8 jaar bij ons. En wat hebben we van je genoten, ons kleine miniatuurhondje dat ons zo goed om zijn pootje wist te draaien. Alles kreeg je voor elkaar, door alleen maar naar ons te kijken.Wat heb je ons altijd vreselijk aan het lachen gemaakt. En wat was het een troost als ik weer eens ziek was en jij naast mij kroop. Zodra je uit het bos kwam hoorde ik je naar me toe rennen en naast me gaan liggen. Dat maakte ziek zijn dan minder erg omdat er een klein manneke in een rolletje tegen me aan kroop.

Toen werd je opeens ziek. Onderzoek na onderzoek wees helemaal niets uit.Eerst was het leukomie. Toen was het voedingsallergie. Toen was het toch weer leukomie.....maar omdat je maar niet zieker werd dachten ze toch weer aan voedselallergie.Eten wilde je bijna niet. Elke dag gaf je bijna over.Medicijnen, onderzoeken, specialisten, nog meer onderzoek, nog maar eens een echo.

Ik weet het niet meer zei de dierenarts.We kunnen gewoon niets vinden. Zijn bloed geeft aan dat hij iets heeft.Zijn gedrag verteld hij dat hij iets heeft. Maar ik weet het niet meer.Als het niet overging moest je naar de kliniek en daar zouden ze dan een biopsie doen van je maagwand.Opeens ging het goed.We waren zo blij.

Maar toen werd ik midden in de nacht wakker en hoorde je overgeven.Weer terug naar de dokter.Nu voelde ze opeens een bultje in je buik. Weer een echo gemaakt en nu was er iets op te zien, vlak bij de darm

Wat waren we opgelucht. Eindelijk wisten we wat het was, eindelijk kon je geholpen worden en eindelijk kon je daarna genezen.

De avond voor je operatie raakte ik opeens in paniek. Hij gaat dood wist ik. Voor het slapen gaan at je wat kattenbrokjes en ik wilde dat allemaal opslaan in mijn geheugen, het geluid, hoe je at, alles moest in mijn geheugen gegrift worden. Want dit was de laatste avond samen.Ik duwde het weg en hield me voor dat je niet dood zou gaan, want eindelijk wisten ze wat je had, en eindelijk zouden ze het weghalen.Nee... ik met die stomme voorgevoelens altijd. Ik had het helemaal mis. Jij zou blijven leven en minstens de 17 halen.

We bleven bij je toen je onder narcose ging. Ik aaide je koppie, legde mijn wang tegen je aan en zei......Niet bang zijn manneke, voor je het weet lig je weer veilig op je plekje. Ben je weer veilig thuis.

Hoe mis kon ik het hebben.Je werd niet meer wakker en wij moesten komen om afscheid van je te nemen, terwijl jij onder narcose lag.
Zo klein als je er lag, zo lichamelijk aanwezig maar jij was er al niet meer.Alles verliep in een waas. Ik voelde me zo beetgenomen. Het was gewoon allemaal niet waar. Niet jij.Jij hoorde nog lang niet te gaan. Jij hoorde zo ontzettend bij mij.
En nu vandaag een jaar later is alles weer terug.Alsof je opnieuw overleden bent en mij weer vol verbijstering en ongeloof achterlaat.

Niet ook jij.Jij had nog lang niet mogen gaan.

Vijf Weken zijn ze alweer

Aankomende anderhalf week krijgen de pups het druk.
Kreeg met de mail hun weekprogramma

De eerste enting ( en lich.onderzoek) van de pups staat gepland op 11 november.Het chippen door de Raad van Beheer staat gepland op 11 november

De karaktertest staat gepland op 13 november. Die dag zal dus duidelijk worden welke pup naar welke nieuwe baasjes gaan.

Op 14 november gaan we met de pups een uitstapje maken naar het bos om ze te wennen aan auto rijden en de eerste indrukken van buiten op te doen.

Dan gaan wij dus mee.Leuk hoor dan weten we dus wie onze Kiya word.....

Vanaf 17 november mogen de pups( als ze stabiel genoeg blijken te zijn in de karaktertest ) gaan verhuizen naar hun nieuwe huis.

Zelfs de dood kan de band van liefde niet verbreken

Shita,Raisa en Saba

*voor altijd in mijn hart*

*

Al kan mijn hand jullie niet meer raken

al kan mijn oog jullie niet meer zien

al kan mijn oor jullie niet meer horen

*

Jullie aanwezigheid is soms zo tastbaar dat ik jullie voel

was de dood een reis die ver bij mij vandaan was

nu weet ik dat ik dan alleen maar naar jullie toe zal gaan

*

Tot dan maken jullie onzichtbaar deel uit van mijn leven.

al heeft de dood de macht ons te scheiden

onze liefdesband blijft altijd bestaan

*

'We'll meet again"

4 Weekjes alweer

Vrijdag 30 oktober is Hans weer gewapend met camera's naar de pups gaan kijken.Ze waren al weer 4 weken en 3 daagjes oud.

Vandaag gingen ze dus ook toevallig voor het eerst naar buiten........

Dus dat was een uniek moment en ontzettend boffen dat ,dat dus op film en foto vastgelegd kon worden...

Ze wegen allemaal al in de 3 kilo.Britt is nog steeds de kleinste met 3000gr. en Bente nog steeds de grootste met 3800 gr.

Raya 1 jaar

De nieuwe speeltjes voor.............

Hans heeft nieuwe pantoffels.

Geen goede stevige wijze mannen pantoffels, nee Hans heeft knuffelpantoffels.....

Het was liefde op het eerste gezicht...hij zag ze en was verkocht.

Mijn goedbedoelde adviezen......41 jaar!!!! Volwassen!!!! Echte man!!!!

Niets hielp.De sloffen moesten mee...

Thuisgekomen pakte hij ze vol trots uit.

Raya en Shyra vonden het geweldig. Blij keken ze toe hoe Hans vol trots zijn sloffen uit pakte.

Jippie ze kregen een kadootje.Voor ieder één.

Maar wat gebeurde er nu........terwijl ze blij het kado in ontvangst wilde nemen en hun tanden er al inzetten, trok Hans beledigd de sloffen uit hun bek en stak er één voor één zijn voeten in.

Ze snapte er werkelijk niets van.

Was het misschien de bedoeling dat ze hem van zijn voeten af moesten trekken.Shyra zetten er eens moedig de tanden in...maar deinsde terug toen Hans begon te kermen en auw begon te roepen.

Nee dat was ook niet de bedoeling dus.

Opeens begon Hans te lopen.......tuurlijk dat was het.Nu moesten ze natuurlijk proberen het af te pakken. Zittend was gewoon te makkkelijk, nee de truck was om ze te veroveren terwijl Hans liep......

Raya wierp zich met volle overgave op de slof....waardoor Hans met zijn hoofd zowat in de tv belanden en hij pruilend mompelde dat hij gewoon even naar de keuken wilde lopen en Raya zijn eigen speelgoed had.
Dat het niet voor hun was maar voor hem.

Hulpvragend keken ze Marianne aan,die zou dat natuurlijk niet pikken dat Hans zo egoistisch was en dit niet eerlijk met hen deelde.

Maar die zat alleen maar dom te lachen, dus daar was weinig hulp van te verwachten.

Nou.....dan niet. Met een zucht plofte ze maar op de matras neer.En trooste zich met de gedachten dat hij ooit die dingen uit zou doen en dan.............

Totdat moment kunnen ze alleen maar vol verlangen kijken en hopen dat het moment dat Hans zijn sloffen laat slingeren maar gauw aanbreekt.......

Al 3 weken

Wat gaat dat snel zeg.Al 3 weekjes en wat een verschil...

Las op de site van de pups dat ze nu kwark met slagroom eten.

De volgende stap is dan vlees met slagroom.

Geweldig hahaha

Er stond ook op de site van de pups,dat ze hun al beginnen te herkennen aan de stem.

Leuk is dat om te lezen en op deze manier allemaal mee te maken.

Ik had werkelijk geen idee dat ze zich zo snel ontwikkelen.

Deze onderste vind ik zo ontzettend vertederend.

Zuigend aan de vinger van Hans.

De pupseltjes zijn nu 2 weken

Donderdag 15 oktober waren ze 2 weekjes en 2 dagen oud.

Prachtige foto's

Ze zien er zo anders uit met de oogjes en oortjes open

Liefffffffff

Een vredige boswandeling

Soms heb je dat wel eens.Je loopt heerlijk in het bos en geniet van de stille rust,helemaal 1 met de natuur en zijn geluiden.
Je kijkt naar Raya die vrolijk om je heen rent. Af en toe naar je toe komt rennen om even zijn neus tegen je hand te leggen,alsof hij wil zeggen......genieten he, dit is nou leven!!

Dan opeens komt er een vrouw aan lopen met een witte herder van een paar jaar.
Je kent haar van zien en hallo zeggen en omdat haar moeder bij je in de buurt woont.
Raya puber van 11 maand ,onbenullig en wat lomp springt op de hond af en zo rennen ze weg met veel kabaal,want het zijn immers grote honden met een behoorlijk keelgeluid.
Even later zie je de andere hond achter Raya aan jagen en zo vermaken die 2 zich dus meer dan uitstekend.
Je geniet en denkt nog even, wat een heerlijke wandeling.

En dan begint het.......
Hij is wel wild he?
Ehhh, ja ,hij is nog wel wat onbenullig ,maar ja 11 maand oud.
Niet goed gesocialiseerd zeker?
Ehhh , tja het had altijd meer gekund natuurlijk.
En je neemt er nog een pup bij.
Ja, die komt eind november.
Nooit doen!!Die gaat dat gedrag allemaal overnemen en dan zit je straks met 2 wilde honden die niet te houden zijn.
Ja maar.......
Nee echt niet, dat is het slechtste dat je kan doen,dat is gedoemd te mislukken.
Oke
Ben je op cursus?
Nee dat ben ik niet.
Waarom niet?
Ik hou niet van cursus en die mensenclubjes
Moet je wel doen.Is goed voor je hond.Kijk naar mijn hond, luisterd perfect en is de beste uit de klas.Ze gebruiken haar altijd als voorbeeld voor de andere honden :?

2 honden rauzen langs ons heen ,deze keer loopt Raya voorop met zijn tong aan zijn knieeën en een grote woeste hond achter hem aan.
En ze genieten ,allebei.

Ik pak maar eens een stok op als Raya in de buurt kom en denk op deze manier te ontsnappen aan de preek waar ik toch echt niet om gevraagd heb.
Gedachteloos gooi ik hem weg.
Een luid gegil ontsnapt uit de mond van mijn ongewensde meeloper...........

Wat doe je nu.....dat mag je nooit doen.....dat is het slechtste wat je maar kan doen.....2 vreemde honden en een stok dat word knokken.

De honden rennen vrolijk achter de stok aan en vermaken zich nog steeds heel goed.
De vrouw bulderd haar hond naar zich toe alsof ze op een marine basis zit en grijpt verhit de stok die in zijn bek zit.Na een woest getrek aan de stok met veel gebulder van los,foei en woeste geluiden,laat haar goed luisterende hond eindelijke de stok los.

Ik zeg dat de koffie op me wacht en loop met een vrolijke en moe voldane Raya naar de auto toe, terwijl ik nog heel even mijn best doe om de rust en vrede van de begin van de wandeling terug te halen.

Mijn onopgevoede,slecht gesocialiseerde Raya ploft thuis met een heerlijk voldaan gevoel op de grond en doet alles in zijn dromen nog eens dunnetjes over.

Kiya

Waarom we de naam Kiya zo mooi vinden.

Als eerste trekt de egyptische geschiedenis me altijd heel erg aan.
Mysterieus, indrukwekkend.

Kiya was een vrouw van farao Achnaton en vermoedelijk de moeder van Toetanchamon.Ze schijnt beeldschoon te zijn geweest, maar dat terzijde :-)

Onze eigen betekenis van Kiya

Ki= levensenergie
Ya spreek je uit als ja

Dus Ja tegen het leven, de levensenergie.

Door het verlies van Shita,Saba en Raisa is het zo toepasselijk.
Een oude roedel heeft dit leven verlaten ,zijn op een andere demensie verder gegaan. Niet meer tastbaar voor ons, maar voor altijd aanwezig in ons hart.
Een beetje van onze levenenergie is met hen meegegaan.

Kiya maakt onze nieuwe aardse roedel weer compleet.
We zeggen ja tegen het leven.
Ook zij geeft ons nieuwe levensenergie.

Daarom is haar roepnaam Kiya.

Precies 1 week oud "kraambezoek"

Gister was ons puppemeisje dus precies 1 week oud en mocht er kraambezoek komen.

Hans ging natuurlijk gewapend met alle camera's en lenzen om alles op foto en film te zetten.

Zucht......wat zijn ze lief en zo klein nog.




Kijken mag..........maar niet aankomen hé!

Dit zijn de 3 zusjes naast elkaar.......dus wie van de 3!!??
Hans zegt te weten dat het de eerste word, die zo lief met haar koppie op de poot van Keli ligt.De kleinste.
Bij deze word zijn helderziendheid dus getest :-)

Hun namen zijn: Boris, Bill, Bram en Benny voor de jongens en voor de meisjes Britt, Bo en Bente.

Roepnaam voor ons puppemeisje word "Kiya"

Prachtig hé....dat neusje ....om te zoenen ... en die mooie voetzooltjes..........dat tongetje...

Van al dat eten,slapen en groeien word je moe man..........

Nog heerlijk veilig bij Mama Keli

Ons puppemeiske geboren

Vanavond kregen we een mail dat ons pupje is geboren. Ze is er één van een zevenling, 3 meiskes en 4 mannekes.
De eerste is om 10.45 geboren en de laatste om 19.00.

Ze vertelde dat Keli en haar kroost tevreden in de werpkist lagen, de kleintjes de weg naar de voeding goed konden vinden en ze tevreden geluidjes hoorde.
Kregen de foto hierboven erbij.

Geweldig he.
We zijn zo blij.....echt geweldig!!!