Chanti en Sisi

November /December 2013

 Chanti en Sisi zijn de afgelopen 10 dagen overleden. Te vroeg, te snel ,te veel.

Zo heb je 2 mooie poezenwezentjes om je heen lopen en zo zijn ze allebei weg.

Onbegrijpelijk.

Chanti werd opeens ziek. Het bleek dat hij veel vocht achter zijn longen had en een vergroot hart. De reden ???

Na een maand elke dag spuiten leek het wat beter te gaan maar helaas. Op een zaterdag avond ging hij naar buiten en rolde zich onder een stoel onder de boom en liet zijn lichaam achter om zelf moedig het hiernamaals in te stappen. 

Ik denk dat hij daar voor het raam heeft gestaan, dwingend naar binnen heeft gekeken met een blik van ..... waarom is de deur nog niet open ... Hier ben ik immers!!!

Mooi manneke. Vijftien jaar was je bij ons.

Kiya keek nog weken elke avond naar het plekje waar je 's avonds voor het naar bed gaan altijd vandaan kwam, niet begrijpend dat je nooit meer zou komen.

Ik mis je mooie zachte,stoere karakter. Jij ging je eigen weg, liet je door niemand iets wijs maken. En op stiekeme momenten als geen ander poezenwezentje je kon betrappen vond je het heerlijk geknuffeld te worden. Maar niet te lang he.... je had immers je imago waar je aan moest denken !!

Sisi mooi poezemeisje. Opeens was je ziek, liet alles lopen. Een week lang onderzoeken en infuus.Tien dagen later werd je geopereerd om er eindelijk achter te kunnen komen wat je toch had. Het bleek een niet te opereren tumor te zijn. Je bent niet meer wakker geworden.

Negen jaar was je nog maar.Ons kleine mooie poezenmeisje.

Ik mis je zachtheid, je ondernemendheid, je warme lijfje op mijn schoot. En al onze gesprekken, je kletste heel wat af en keek me dan afwachtend aan wat ik er van vond om mijn antwoorden dan weer te beantwoorden. 

You no longer greet me

As I walk through the door.

You're not there to make me smile,

to make me laugh anymore.

Life seems quiet without you,

You were far more than a pet,

You were a family member, a friend,

A loving soul I'll never forget.

It will take time to heal,

for the silence to go away.

I still listen for you,

And miss you everyday.

You were such a great companion,

Constant.Loyal and True.

Mij heart wil always wear,

The Pawprints left by you.

-Unknown-

Shyra 3 jaar geworden : -)

Omdat Shyra vandaag 3 is geworden hebben we een heerlijk taartje voor ze gemaakt.

Rundvlees met Kalkoen, met daarover heen een toefje yoghurt, versierd met wat kattenbrokjes

en als kaarsjes kaas.

Eerst moeten ze natuurlijk even rustig wachten tot iedereen wat heeft....

Niet naar kijken hoor ,schijnen ze te denken , anders word wachten zooooo moeilijk.....

Jaaaa ze mogen.....

En lekker dat ze het vinden.

Raya's bordje schuift hij helemaal door de kamer, zo goed moet het bordje schoon worden gelikt.

Kiya is niet te beroerd om als zij het op heeft Shyra even een handje te helpen.

Je bent immers op de wereld om elkaar te helpen nietwaar : -)

Shita 3 jaar alweer

Altijd in mijn hart 

Fijne kerstdagen en goed 2011

Saba 2 jaar alweer

Dag klein manneke

2 jaar alweer
en toch nog zo kort geleden

Vandaag ben je weer zo dichtbij
de avond voor je operatie
in mijn geheugen gegrifd
een golf van paniek
ik zou je kwijt raken
mijn nuchtere ik die zei
doe niet zo stom

ontkenning
van wat mijn intuiitie me zei
Shita negerend die het mij vertelde
niet ook jij
Jij bleef nog jaren bij mij

's morgens spelen onder de douche
je trotse koppie naast Hans in de auto
bij ons om de beurt op schoot in de wachtkamer
het afscheid
niet bang zijn manneke
je bent zo weer veilig thuis

De telefoon
ontkenning
erkennen
in elkaar zakken
Niet ook jij

Waas
verbijstering
Jij die daar ligt
Maar jij bent er al niet meer
Waas
Het spuitje
Waas
naar huis gaan

Stilte
gemis
Niet ook jij
Jij hoort nog zo erg bij mij
nog jaren

Dag klein mooi lief vrolijk manneke
Het weten is er
Het gemis doet nog zo vaak ongeloofelijk pijn
Mijn mooie manneke die mij leerde
dat leven spelen is.

Dag mijn manneke
weer een dag dichter bij jou !

De jarige job aan het ballen

Raya 1 november 2 jaar

Raya 2 jaar - slideshow maker

Een sneaky plan wat bijna de mist in ging...

Vanmorgen naar het dorp geweest. Hans en Kiya wachten op me toen ik de ah uit kwam en daarna gingen we nog even het dorp in.
Nu is Kiya een hond die vind ..... als je samen uit gaat, ga je ook samen naar huis.
Dus alles moet samen gebeuren, anders gaat zij heftig protesteren. En als ik zeg ...heftig, dan bedoel ik ook echt ...HEFTIG!

Zo liepen we dus gemoedelijk samen het dorp in, Kiya blij als een kind, ons keer op keer begroetend en bejubelen om maar te laten merken hoe geweldig het toch is om samen gezellig te lopen.
De reacties van mensen om ons heen zijn altijd wat wisselend. De één kijkt vol vertedering naar die blije Kiya, de ander zegt..."wat een mooie hond" en andere mensen kijken met afkeuring van ons naar Kiya, omdat het toch niet passend is dat een hond blij huppelt en daar ook nog geluiden bij maakt.
Maar Kiya is zich van al deze wisselende meningen geen kwaad bewust en geniet alleen maar van de wandeling.

Zo kwamen we dus bij de Kruidvat, waar ze een prachtige reclame hadden die ik mijn mooi gevormde neus dus niet voorbij wilde laten gaan. Dus ik stap de Kruidvat in.

Buiten hoor ik een aanzwellend gekerm, Kiya is de kluts kwijt. Hans en zij moeten buiten blijven, terwijl het haar meer dan duidelijk is ,dat of niemand de kruidvat in gaat............... of wij allemaal.
Hans probeert het even te kalmeren maar zonder resultaat. In de kruidvat hoor ik mensen afkeurende opmerkingen maken hoe zielig het wel niet is voor de hond en wat zou hem in vredesnaam worden aangedaan........
Ik loop dus met een behoorlijke grijns in de winkel.

Ondertussen heeft een kennis van ons zich bij Hans en Kiya gevoegd.
Een hele aardige vrouw, maar ik kan slecht tegen de warmte en zij staan in de volle zon en het is me veel te warm om te gaan staan kletsen. En kletsen kan zij.Maar om haar nou te zeggen...sorrie maar ik loop door want ik krijg hoofdpijn van de warmte en word er misselijk van, vind ik ook weer zo superstom klinken.Net alsof ik een smoes verzin om niet te hoeven praten, wat het dus niet is.
Dus sneaky als ik ben, bedenk ik een ontsnappingsplan.
Als ik klaar ben, wacht ik tot zij met haar rug naar mij staat en Hans mij ziet en ik gebaar dat ik vast richting auto loop.

Het plan werkt perfect, en ik loop opgelucht in de schaduw richting auto.

Maar dan begint achter mij een waar alarm af te gaan..........

Kiya heeft mij gezien en vind het helemaal geen goed plan. Dus zij begint daar van een afstand toch tegen me te schelden en te mopperen. Heel de dorpstraat en omstreken word verblijdt met een soort luchtalarm.........
Ik duik maar snel een winkel in, en schud meedogenloos mijn hoofd samen met de andere winkelende menigte........schande, zoveel kabaal die hond maakt.....is het nou zo moeilijk om een hond gewoon op te voeden!!!!!!!

Een paar tellen later zie ik Hans en Kiya aan komen lopen. Kiya is weer dik tevreden ,haar roedeltje is weer bij elkaar en maakt tevreden geluiden terwijl ze gelukzalig verder loopt.

Hans gezichtskleur word weer wat minder rood..........

En ik voel me iets gemeen, maar oh wat ben ik opgelucht niet een half uur in de warmte te hebben hoeven staan en alleen maar te luisteren en te knikken en met hoofdpijn naar huis te gaan ....

Lieve Raisa,

Lieve Raisa,



Vandaag is het een jaar geleden dat jij ons verliet.Je trouwe mooie ogen keken ons voor het laatst aan, alsof je wist dat het nu zo ver was en je weg moest gaan.
Twee en half jaar was je ziek geweest. Had je lichaam een kanker ontwikkeld die je elk moment het leven in jou mooie lichaam onmogelijk kon maken.
Een paar weken zeiden ze, misschien een paar maanden en als je geluk hebt wat jaren zal ze nog te leven hebben.
Geopereerd kon je wel worden maar terug komen zou het omdat het te dicht bij de darm zat en niet alles weg gehaald kon worden.
Het lag er maar aan zeiden ze, welke kant de tumor uit zou groeien, of hij een orgaan zou raken.

Twee keer ben je geopereerd. En zo was je nog 2 en half jaar bij ons.
Elke dag voelde als een geschenk. En elke dag bracht ons dichter bij je dood,
Shita overleefde je en ook Saba ging je voor. Je leek onoverwinnellijk. Bijna zouden we geloven dat je de kanker een loer draaide en gewoon bij ons zou blijven en heel oud zou worden.

Maar toen groeide de kanker weer. En voor de 3-de keer werd je geopereerd. Vol goede moed brachten we je weg, Tuurlijk zou je net als na de vorige 2 operaties er weer een jaar tegen kunnen.
Jij met je sterke wil.Jij zou de kanker overwinnen.
Maar zo mocht het niet zijn. De tumor zat om je darmen. Niet meer te opereren.
Weer kregen we de boodschap...het kan een paar dagen duren, een paar weken misschien.Het ligt er aan hoe hard het groeit.
Jij wist 6 maand te winnen van het leven.

En toen kwam de dag dat we je moesten laten gaan.
20 Juli 2009 kwam de dierenarts je 's middags je laatste spuitje geven.
Daarvoor maakte we onze laatste wandeling in het bos met jou.
Thuis at je ,je laatste pens.
En toen moesten we afscheid van je nemen.
Zo rustig als je ging.Nog 1 keer keek je ons aan en toen ging je alleen verder.
Na 13 en een half jaar onafscheidelijk bij ons te zijn geweest, ben je alleen verder gegaan.
Ik hoop dat Shita en Saba je hebben opgewacht en jullie samen zijn ,daar waar geen pijn en ziekte iis. Waar je alleen maar gelukkig kan zijn.

Ik mis je meisje !!!
Ik ben zo ontzettend trots dat je ,je leven bij ons geleefd hebt.



Voor altijd in mijn hart.

We'll meet again

De Witte Herder met Grijze snuit...

Is het een nieuw ontdekt ras?????

"De Witte Herder met Grijze snuit"

 

Nee, het is Kiya die een speeltje heeft verstopt in de tuin.....

Foto's deze keer door mij gemaakt.

Met geld kunt u wel een mooie hond kopen, maar niet het kwispelen van zijn staart...

-Josh Billings-

De hondenfluisteraar......of toch niet?¿

Let op Marianne, zegt Hans.
Ik heb Kiya zo getraind dat zij mij zonder woorden en met alleen gebaren begrijpt. Ik kan haar bijv overal af leggen waar ik wil.

Volkomen zeker van zichzelf roept hij Kiya bij zich. Wijst met zijn vinger naar de bank met schijnbaar de bedoeling dat Kiya daar gaat liggen. Hij is zo overtuigd van zijn kunnen dat hij met zijn rug naar Kiya toe gaat staan.
Zekerheid uitstralen.....dat is het geheim!!!

Kiya kijkt naar de vinger, kijkt naar Hans, ziet in haar ooghoeken Raya liggen die alles ook zeer geinteresseerd gade slaat en springt baldadig boven op hem.

Hans die nog steeds denkt dat hij de situatie volledig onder controle heeft wijst nog eens nadrukkelijk naar de bank.........

Wanneer hij Kiya speels hoort jammeren en blaffen tegen Raya kijkt hij verbijsterd achterom.. Hersteld zich snel en zegt zonder blikken of blozen terwijl hij mij een tikkeltje te arrogant weg loopt..........ach ja, het is heet weer he!!!!!!

Surprisedag voor de honden

Op 11 juni was het surprisedag voor de honden.
Met Doggy hadden we lootjes getrokken en voor de hond van diegene die je trok, kocht je een kadootje tot 5 euro en maakte je een hint waardoor de ander er achter kon komen van wie het kadootje kwam.
De hint lieten de honden ongeinteresseerd  links liggen, die mochten wij zelf uit pluizen. Maar de kadootjes vonden ze heerlijk ruiken, dus die werden vakkundig opengemaakt ...... : -)

De hint voor Hans

Kiya en Raya helpen met het pakje open maken..

Heerlijke vleessnoepjes zitten erin oa ...

Die zijn heerlijk.......we willen meer......

En wat een mazzel,ook Marianne heeft voor hun een pakje gehad.

Raya en Kiya helpen weer blijmoedig mee met het uitpakken

En wat een bof ook hier zit weer veel lekkers in

De hint voor Marianne en de kadootjes voor de honden :

Nog even alles nasnuffelen

En natuurlijk moet al het pakpappier versnipperd worden

Van niemand heb ik zoveel geleerd als van mijn dieren.

Van niemand heb ik zoveel geleerd als van mijn dieren.

Als ik naar ze kijk leer ik wat het is om ten volle te leven.
Alleen te zijn in het Nu
Zij maken zich geen zorgen over het moment van straks.
Zij hebben geen heimwee naar het verleden.
Zij kunnen zo genieten van een blaadje in de wind een stukje papier,de golven van het water.

Als ik naar mijn honden kijk,weet ik dat wat ik zie is ,wat ze zijn.
Zij spelen nooit mooi weer met andere honden, zijn niet aardig in hun gezicht om hun in hun rug aan te vallen.
Eerlijkheid is hun les.
Zijn wie je bent en je nooit anders voordoen dan wie je bent.
Nooit een ander voor de gek houden ,nooit kwaadspreken of bondjes vormen tegen andere honden.

 

Als ik naar mijn honden kijk,dan weet ik dat ik zoveel van ze kan leren.

Zij de beste leraren zijn die ik maar kan krijgen.

Want zij leren mij wat het doel is van mijn bestaan.

waar het in het leven eigenlijk allemaal om draait.

Als ik naar mijn honden kijk,voel ik me trots dat zij bij mij hun leven leven.

Een zonnige wandeling

Verleden week was het heerlijk weer.Het zonnetje scheen vrolijk, dus de boswandelingen waren net eventjes vrolijker dan anders.

Kiya en Raya doen even een wedstrijd wie de langste tong heeft........

Af en toe moet er natuurlijk even gekeken worden of er geen water zit tussen de wortels van de bomen

Je ziet Raya denken.........zal ik aanvallen of toch maar niet........

Shyra denkt er het zijne van......

De hondenfluisteraar.......... :-)

De foto's heb ik voor de verandering eens gemaakt : -)

Waarom de broekriem is uitgevonden ,of.....verbazing alom..

Werkelijk soms zakt je broek spontaan af.
Je bent lekker voor het naar bed gaan met Raya aan het wandelen. Je kuiert wat ,kijkt wat rond en verlangt al naar je heerlijke warme bed. Raya kuiert wat mee, snuffelt hier en daar en lijkt ook wel wat lomig zo aan het eind van de dag.
Dan kom je een hoek om en staat oog in oog met je allerliefste (ahum) overbuurvrouw, die haar beide honden uit laat. De maltezer rukt woest blaffend aan de lijn en doet schijnaanvallen naar zowel mensenbenen als naar Raya.
Op dat moment onwaakt Raya en doet gezellig mee. Zijn zware blaf galmt over de net nog stille en verlaten straat.

Een voor mij normaal mens loopt door, kan nog iets in de trant zeggen van ......nou nou en dat op de late avond, of ....ze zijn het niet echt met elkaar eens....
Maar nee de buurvrouw bedenkt hele andere dingen,gaat stil staan en zegt .........
"nou nou, dat is niet best he!!!!!!!!"Nadrukkelijk met haar hoofd wijzend naar Raya. "dat is niet goed hoor!!!!!" Haar arm word bijna uit de kom gerukt door de nog steeds woest blaffende Maltezer, die aan de toon van zijn baasje hoort dat zij het volledig met hem eens is.Voor ze weer in beweging komt zegt ze nog even......
"Och och wat zal dat een ellende geven als die los schiet....!!!!!"

Je loopt door, jezelf afvragend wat er nu precies gebeurde de laatste 2 minuten. En opeens weet je waarom er bretels en broekriemen zijn uitgevonden.......
Dat is om er voor te zorgen dat je broek niet afzakt van zoveel verbazing...........

De castratiechip

Gister moesten we naar de dierenarts om Shyra en Raya een castratiechip te laten inspuiten.
Kiya is nu 5 maand en de chip werkt pas met 6 weken en werkt minimaal een half jaar. Dus het leek nu de beste tijd. Tussen 7 maand en een jaar worden ze toch meestal voor de eerste keer loops.
We waren wel heel benieuwd hoe ze zich daar zo zouden gedragen met zijn drieeén.

Nou nou, Shyra en Raya gedroegen zich voorbeeldig. We hadden eerst voor de zekerheid Shyra nog even in de auto gelaten. Shyra gaat altijd wat stoer doen als ze met de andere is en omdat we Kiya juist meenemen omdat het gewoon goed voor de socialisatie is,dachten we misschien wijzer hem even in de auto te houden eerst.
Nou dat had dus niet gehoeven.Raya en Shyra gedroegen zich keurig.
Raya eerst even een blaf (heel zwaar en galmend in die kleine ruimte) naar de da omdat ze hem aandacht gaf, maar met de prik en nakammen of de chip niet in de vacht was blijven hangen, stond hij er gewoon rustig bij.

Shyra geen blafje en piepje.
Bij Shyra zag ik pas goed hoe dik die naald wel niet was waar ze mee prikte, ik moest toch wel even een hartgrondig "allemachtig" kwijt ,zo dik.
Ik verwachte dan ook een heftig gejank van Shyra's kant maar nee hoor, hij liet gewoon alles over zich heen gaan.
Ze had alleen een adertje geraakt waardoor het nogal bloedde en toen ze dat bleef vasthouden om te stelpen, had die er wel genoeg van en wilde de tafel af.
Maar verder was hij echt een voorbeeldig hondje.

En dan Kiya......Mevrouw drama queen.
Hans was met zijn eigen auto, die ging daarna met Kiya meteen door het bos in, dus Kiya,die bij mij in de auto zat, had even Hans en Raya niet gezien.Nou het leek wel alsof ze ,ze weken niet gezien had. Aanstellen, piepen,janken,verwijtend blaffen en natuurlijk in de wachtkamer gekomen nog najammeren.
Toen Hans met Raya in een apart kamertje ging om Raya te wegen was de ellende voor Kiya helemaal niet meer te overzien,weer jankend blaffen, protesteren, de hele wereld moest toch weten wat voor ongeloofelijk wreed verdriet haar werd aangedaan.En ze maakte ons zeer duidelijk dat ze dit soort gedrag van ons dus niet pikte.
Nieuwsgierige blikken van assistentes door het raampje.Licht verwijtend naar mij kijkend waarom ik die arme zielige pup daar minstens zat te knijpen.
Ik maar schaapachtig lachen en verontschuldigend mijn schouders op halen....... ja ik weet het ook niet he, doet ze anders noooooooit.......

Toen ze Hans en mij dus weer in het gareel had ,vond ze alles maar reuze interessant. Liep overal als een blij kind alles te besnuffelen. En was er als de kippen bij als de geprikte als troost en afleiding kaasblokjes kregen. Ze vond dat zij dat ook zeker verdiende.
Ging zelfs keurig zitten toen de dierenarts "zit" zei en haar een koekje gaf.
Shyra dacht ..... ga zelf maar zitten, dat koekje ga je me toch wel geven.
En gelijk kreeg hij.

Maar ze hebben zich dus werkelijk keurig gedragen.
Vind het vooral leuk om te zien, dat Raya eerst even wennen moet een paar minuten. Maar dan opeens ook in de rust zelve veranderd.
Daaraan kan je toch zien dat hij nog echt in de pubertijd zit.

De eerste week kunnen ze dus door de chip juist erg macho gedrag gaan vertonen,zei ze. Maar daarna verdwijnt dat weer.
Ben heel benieuwd of ze er nog door gaan veranderen qua gedrag of vacht.
Dat kan natuurlijk wel, want hun lichaam is in de waan dat ze gewoon gecastreerd zijn.

Ik had eigenlijk de dierenarts nog even naar Kiya's gebit willen laten kijken.
Ze is vollop aan het wisselen. Heeft al echt volwassen kiezen achter. Prachtig om te zien.
Maar ben het helemaal vergeten.

Raya weegt 44 en halve kilo
Kiya weegt 22 kilo.

Bed afhalen

Bed afhalen moet zo simpel zijn. Je trekt de zooi eraf en huppa in de wasmachine en klaar ben je.

Hier.......Ik buk me om het kussen te pakken voor de slopen.3 honden werpen zich op het kussen........
Ik gooi een bot weg...3 honden er achter aan.
Snel kussenslopen eraf....pffff gelukt.
Ik pak dekbed om hoes eraf te halen.....3 honden werpen zich bovenop dekbed en hebben de grootste lol. Wat leuk toch dat ik zo met ze aan spelen ben, zie je ze denken.
Ik gooi een pet die de honden zich eigen hebben gemaakt, van het bed.....3 honden erachter aan.
Snel snel dekbed eraf halen.......Nope....voor ik klaar ben springt de eerste al weer met zijn volle gewicht op het dekbed.
Ik gooi een volgend bot weg ,weg honden........maar weer ben ik niet snel genoeg.
Ik mopper....3 honden kwispelen met staart omdat ik zo leuk tegen ze aan het praten ben en 1 probeerd me vrolijk in mijn neus te bijten.
Nog maar eens bot weg gooien ........en gelukt, ik heb het dekbedovertrek eraf.
Nu het onderlaken nog.............................

Voor ik hele bed heb afgehaald ben ik kwartier verder.........honden vinden me geweldig....ik zit uitgetelt aan de koffie en droom van de eenvoud om zonder eigenwijze,behulpzame honden, gewoon in een halve minuut mijn bed af te halen.........

3 paar ogen kijken me ondertussen gelukzalig aan....zullen we het nog een keer doen, lijken ze te vragen.
En ik denk stiekum.......ik wil nooit meer mijn bed in een halve minuut af willen halen