De pupseltjes zijn nu 2 weken

Donderdag 15 oktober waren ze 2 weekjes en 2 dagen oud.

Prachtige foto's

Ze zien er zo anders uit met de oogjes en oortjes open

Liefffffffff

Een vredige boswandeling

Soms heb je dat wel eens.Je loopt heerlijk in het bos en geniet van de stille rust,helemaal 1 met de natuur en zijn geluiden.
Je kijkt naar Raya die vrolijk om je heen rent. Af en toe naar je toe komt rennen om even zijn neus tegen je hand te leggen,alsof hij wil zeggen......genieten he, dit is nou leven!!

Dan opeens komt er een vrouw aan lopen met een witte herder van een paar jaar.
Je kent haar van zien en hallo zeggen en omdat haar moeder bij je in de buurt woont.
Raya puber van 11 maand ,onbenullig en wat lomp springt op de hond af en zo rennen ze weg met veel kabaal,want het zijn immers grote honden met een behoorlijk keelgeluid.
Even later zie je de andere hond achter Raya aan jagen en zo vermaken die 2 zich dus meer dan uitstekend.
Je geniet en denkt nog even, wat een heerlijke wandeling.

En dan begint het.......
Hij is wel wild he?
Ehhh, ja ,hij is nog wel wat onbenullig ,maar ja 11 maand oud.
Niet goed gesocialiseerd zeker?
Ehhh , tja het had altijd meer gekund natuurlijk.
En je neemt er nog een pup bij.
Ja, die komt eind november.
Nooit doen!!Die gaat dat gedrag allemaal overnemen en dan zit je straks met 2 wilde honden die niet te houden zijn.
Ja maar.......
Nee echt niet, dat is het slechtste dat je kan doen,dat is gedoemd te mislukken.
Oke
Ben je op cursus?
Nee dat ben ik niet.
Waarom niet?
Ik hou niet van cursus en die mensenclubjes
Moet je wel doen.Is goed voor je hond.Kijk naar mijn hond, luisterd perfect en is de beste uit de klas.Ze gebruiken haar altijd als voorbeeld voor de andere honden :?

2 honden rauzen langs ons heen ,deze keer loopt Raya voorop met zijn tong aan zijn knieeën en een grote woeste hond achter hem aan.
En ze genieten ,allebei.

Ik pak maar eens een stok op als Raya in de buurt kom en denk op deze manier te ontsnappen aan de preek waar ik toch echt niet om gevraagd heb.
Gedachteloos gooi ik hem weg.
Een luid gegil ontsnapt uit de mond van mijn ongewensde meeloper...........

Wat doe je nu.....dat mag je nooit doen.....dat is het slechtste wat je maar kan doen.....2 vreemde honden en een stok dat word knokken.

De honden rennen vrolijk achter de stok aan en vermaken zich nog steeds heel goed.
De vrouw bulderd haar hond naar zich toe alsof ze op een marine basis zit en grijpt verhit de stok die in zijn bek zit.Na een woest getrek aan de stok met veel gebulder van los,foei en woeste geluiden,laat haar goed luisterende hond eindelijke de stok los.

Ik zeg dat de koffie op me wacht en loop met een vrolijke en moe voldane Raya naar de auto toe, terwijl ik nog heel even mijn best doe om de rust en vrede van de begin van de wandeling terug te halen.

Mijn onopgevoede,slecht gesocialiseerde Raya ploft thuis met een heerlijk voldaan gevoel op de grond en doet alles in zijn dromen nog eens dunnetjes over.

Kiya

Waarom we de naam Kiya zo mooi vinden.

Als eerste trekt de egyptische geschiedenis me altijd heel erg aan.
Mysterieus, indrukwekkend.

Kiya was een vrouw van farao Achnaton en vermoedelijk de moeder van Toetanchamon.Ze schijnt beeldschoon te zijn geweest, maar dat terzijde :-)

Onze eigen betekenis van Kiya

Ki= levensenergie
Ya spreek je uit als ja

Dus Ja tegen het leven, de levensenergie.

Door het verlies van Shita,Saba en Raisa is het zo toepasselijk.
Een oude roedel heeft dit leven verlaten ,zijn op een andere demensie verder gegaan. Niet meer tastbaar voor ons, maar voor altijd aanwezig in ons hart.
Een beetje van onze levenenergie is met hen meegegaan.

Kiya maakt onze nieuwe aardse roedel weer compleet.
We zeggen ja tegen het leven.
Ook zij geeft ons nieuwe levensenergie.

Daarom is haar roepnaam Kiya.

Precies 1 week oud "kraambezoek"

Gister was ons puppemeisje dus precies 1 week oud en mocht er kraambezoek komen.

Hans ging natuurlijk gewapend met alle camera's en lenzen om alles op foto en film te zetten.

Zucht......wat zijn ze lief en zo klein nog.




Kijken mag..........maar niet aankomen hé!

Dit zijn de 3 zusjes naast elkaar.......dus wie van de 3!!??
Hans zegt te weten dat het de eerste word, die zo lief met haar koppie op de poot van Keli ligt.De kleinste.
Bij deze word zijn helderziendheid dus getest :-)

Hun namen zijn: Boris, Bill, Bram en Benny voor de jongens en voor de meisjes Britt, Bo en Bente.

Roepnaam voor ons puppemeisje word "Kiya"

Prachtig hé....dat neusje ....om te zoenen ... en die mooie voetzooltjes..........dat tongetje...

Van al dat eten,slapen en groeien word je moe man..........

Nog heerlijk veilig bij Mama Keli

Ons puppemeiske geboren

Vanavond kregen we een mail dat ons pupje is geboren. Ze is er één van een zevenling, 3 meiskes en 4 mannekes.
De eerste is om 10.45 geboren en de laatste om 19.00.

Ze vertelde dat Keli en haar kroost tevreden in de werpkist lagen, de kleintjes de weg naar de voeding goed konden vinden en ze tevreden geluidjes hoorde.
Kregen de foto hierboven erbij.

Geweldig he.
We zijn zo blij.....echt geweldig!!!

Discriminatie in de bieb

Wat te doen als er voor Raya te weinig vreemde mensen in huis komen en het bij de wet verboden is om zomaar mensen tegen hun wil van straat te halen.
Tja bedenkt Hans zich, dan ga je toch gewoon naar de bieb ,daar komen in één ruimte genoeg vreemde mensen binnenwandelen.

Dus zo bedacht zo gedaan.
Op een middag gaan Hans en Raya gewapend met goede zin naar de bieb.
Als klein urtje was Raya er al wel een paar keer geweest dus helemaal onbekend is het niet voor hem.

Na door de bieb een rondje te hebben gelopen en een jongetje de stuipen op het lijf te hebben gejaagd toen deze met een wazige blik uit zijn boek opkeek en merkte dat hij oog in oog stond met een grote witte wolfachtige hondenkop die hem zeer geinterresseerd aankijkt, gaan ze aan de tafel zitten in de leeshoek.
Hans past zich aan, aan de andere mannen aan tafel en pakt met een zo wijs mogelijke blik een krant om vervolgens net te doen of hij hem aandachtig zit te lezen.
Raya gaat er maar bij liggen.
Na een tijd zo alles rond om zich heen te hebben bekeken ,komt hij tot de conclusie dat het dus schijnbaar de bedoeling is dat je in deze hoek een krantje pakt.
Dus hij gaat zitten en kijkt eens rond.
Als goede speurhond ziet hij al snel tot zijn grote tevredenheid dat precies op ooghoogte en nog wel voor zijn neus, de kranten op een kastje klaar liggen om gepakt te worden.
Voorzichtig pakt hij er één met zijn voortanden vast en wil net gaan liggen, als een graaiende hand de krant weer van hem afpakt en een bekende stem zegt ......."dat mag hier niet, we zijn niet thuis...."
Verbijsterd kijkt Raya de persoon die aan de hand vast zit aan......Hans.



De vredige stilte in de bieb word opeens verbroken door een protesterend wwhhhhooooooooowwwwwhaaaaaawwwhhhooeeee . Gevolgd door een dramatische jengelende zucht terwijl hij zich verongelijkt neerwerpt op de grond.

De rust keert terug en mensen buigen zich weer over hun krantje heen.

Raya komt tot de conclusie dat honden in een bieb gediscrimineerd worden.......

Shyra in benarde situatie

Ik lag na het eten heerlijk op de bank te hangen , laptop erbij en heerlijk lui zijn, toen ik opeens Shyra raar zag doen.
Muisstil staan, met gebogen rug en zacht piepen.
De beelden van Saba die een pijnaanval had schoten meteen door mijn hoofd. De machteloosheid die ik toen de tijd voelde als ik mijn manneke daar zo machteloos en met pijn zag, voelde ik helemaal terug komen.

Ik voel dus een lichte paniek in me ,bang dat Shyra nu het zelfde heeft. Alles weer van voren af aan begint.

Shyra kijkt me zielig aan en piept weer. Maar zijn ogen staan ook gewoon helder.Ik buig me over hem heen en hij probeert naar me toe te komen.
Ik snap er echt niets van.
Als ik hem op wil tillen zie ik opeens wat er aan de hand is.
De boosdoener van Shyra's benarde positie is dus de deken die op de grond ligt.
Doordat hij net heerlijk in de deken heeft liggen rollen, is een stuk van de band ,dat los zit, om zijn lijfje en achterpoot geraakt.Hij zit dus helemaal bekneld en kan geen kant op.

Heel rustig laat hij zich bevrijden. En met dat hij voelt dat hij los is, draait hij zich naar achteren en werpt zich boos op de deken om die een fikse afstraffing te geven en hem te waarschuwen hem dit nooit meer te flikken........

De deken trok wit weg van schrik en Shyra sprong met opgeheven kop bij me op de bank om me uitbundig met vlooienbeetjes te belonen.

Kernhemdag 2009

Afgelopen zondag is Hans naar de Kernhemdag 2009 geweest, waar als alles goed gaat onze pup geboren word begin oktober.
Op die dag kwamen dus de ouders en volle broers en zussen en half broers en zussen van onze pup.

Er waren 20 honden.Een hele witte gloed over de Edese hei.....

Wat een prachthonden hé!

Ze zijn dus een stuk kleiner dan Raya. We krijgen er dus een klein urtje bij :-)

En nu maar hopen dat alles goed gaat. Spannend hoor!!

Het is maar goed dat wij van die rustige en geduldige mensen zijn..............

Hans heeft echt weer pracht foto's gemaakt. En bovenaan de video die hij er van gemaakt heeft is echt erg mooi.

Een vaag compliment

Hoor ik Hans tegen Raya zeggen ,terwijl ze in de keuken aan het keuvelen zijn:

Je luistert al net zo goed als Raisa...........als je zin hebt.......

De grote verwarring

Ik weet het wel, het is niet echt aardig van me....maar ik moet soms zo lachen. Onze overbuurvrouw word geloof ik een beetje vergeetachtig en dat is af en toe gewoon heel komisch.
Shyra en Raya brengen haar toch wel wat in verwarring.

Het begon dus met.......

Schattig hondje vond ze het.Daarmee had ze ons natuurlijk helemaal omgekocht Word hij nog veel groter, vroeg ze.Nou iets wel,was ons antwoord ,maar dat zal toch niet heel veel meer zijn.
Twee weken later komen we haar weer tegen met.......

Nou nou ,zegt ze , die is behoorlijk gegroeid....
Wij uitleggen, ja maar dit is een andere hond hoor.....
Maar goed vergissen is natuurlijk menselijk en al was het verschil in grote toch wel erg veel in twee weken ,wij knikte haar begrijpend toe dat ,dat best had gekund hoor
Maar nu is het dus elke keer dat wij haar tegen komen met......

dat ze zegt....goh,ik dacht dat hij groter was.
En elke keer dat we haar tegen komen met......

zegt ze.....ach ach wat is die toch hard gegroeid zeg.Wat gaat dat toch snel.

En wij......

Wij hebben het opgegeven om haar duidelijk te maken dat het 2 verschillende honden zijn en zeggen maar ........ nou he het is echt niet bij te houden bijna...

Stomen.....een heel gedoe

Ik ben verkouden.
Niet een beetje verkouden maar snotterdesnot verkouden. En ik ben nooit verkouden, dus heb erg met mezelf te doen.....

Maar geen nood, stomen gaat me daar vanaf helpen.Je weet wel, je pakt een pan, gooit er heet water in en eucalyptus druppels en gaat met een handdoek over je hoofd ,over de pan hangen.

Tenminste.... zo hoort dat te gaan.
Ik zet water op, zet alles wat ik nodig heb op tafel.Kijk het nog even na of ik alles heb....pan,eucalyptus,handdoek en een wc-rol.
Goede voorbereiding is gewoon het halve werk

Water kookt, dus ik loop naar de keuken, pak het water en giet het in de kamer in de pan. Doe de druppels erbij en voel al hoe de eucalyptus mijn neus laat lopen.
Ga zitten en pak de handdoek.......tenminste wil hem pakken...
Handdoek weg...??
Ik krijg een vaag vermoeden wie de boosdoener is als ik een gerommel uit de grot hoor en ja hoor als ik ga kijken zie ik daar Raya met een enorme grijns van oor tot oor op zijn rug rollend met tussen zijn poten, MIJN handdoek......

Ik sleep mijn verkouden gammele lichaam naar boven toe om een andere handdoek te pakken.

Eindelijk kan ik dan toch stomen.
Heerlijk wat een opluchting.Het maakt zoveel los dat ik toch echt na even al mijn neus moet snuiten om het stomen goed te kunnen doen. Dus zonder de handdoek van mijn hoofd te halen wil ik de wc rol pakken.
Ik weet toch zeker dat ik hem daar neer heb gelegd.Nou misschien is die iets verder op de tafel geschoven.
Ook niet.
Dan toch maar even handdoek af en kijken.
Nergens een wc rol....
Wel zie ik in mijn ooghoeken wc papier op de grond liggen. Ik kijk verder en zie de hele kamer onder de wc papier liggen. En Shyra die met een tevreden snoet op de matras ligt en fanatiek de stukken papier van de rol aan het aftrekken is..........

Weer sta ik maar op en haal een nieuwe rol.
Aandachtig na gekeken door Shyra en Raya.





Die vragen zich verheugd af wat ik nu voor leuks ga halen voor ze.

Ondertussen is het water koud en stop ik er maar mee.

Stomen.... het zou zo simpel moeten zijn........

Een pupke op komst

Het begon weer te kriebelen.

Opeens hoorde ik weer overal over pups en leek ook iedereen een pup te krijgen.Maar wij, verstandig als we zijn, zeiden ........ nu nog niet.Raya moet minstens 1 jaar zijn. Nog net even een paar dingen beter onder de knie krijgen en dan pas gaan we op zoek naar onze nieuwe pup.

Trots op ons verstandig zijn ,gaven we elkaar al bijna schouderklopjes en wisselden trotse grijnzen uit.

Zie je wel, we kunnen het wel. We worden zowaar volwassen.

Maar ................. het bleef maar kriebelen.

En het stemmetje in mijn hoofd bleef maar zeggen.... volwassen zijn is ook niet alles hoor.

Kijk toch eens hoe goed Raya al luisterd. Dat kan best.

Je wilt toch leven in het nu, waarom dan uitstellen???

Ik zag mijn blik al weer afdwalen naar advertenties van nestjes,sites bekijken van fokkers.

Ik ken mezelf.

Waarschijnlijk zou er binnen een paar weken een pup ons huis in komen wandelen.

Daarom besloten we om het dan maar op een andere manier verstandig aan te pakken.Als we een fokker zouden zoeken waar de pupjes nog niet zijn geboren, dan is tegen de tijd dat ze het nest mogen verlaten, Raya al een jaar!

En omdat we weer een witte herder willen is het toch wel verstandig om dat via een fokker te doen.Met Raya hebben we natuurlijk heel veel mazzel. Hij is niet angstig of nerveus. Een stabiele hond. Heeft als we hem zo zien waarschijnlijk ook geen erfelijke ziektes. Al is dat misschien al wat te vroeg gejuigd.Maar om die risico's nog meer proberen uit te sluiten vonden we het wel verstandig om ons toekomstige hondje bij een goede fokker weg te halen.

En dus hebben we gezocht en vonden we een site die ons heel erg aansprak. Niet een grote fokker, honden gewoon huishonden,worden niet weggedaan als ze geen nest meer kunnen krijgen en de site straalde ook veel liefde uit voor de honden.
Gewoon mensen die van dieren en het ras houden.

Dus contact opgenomen..... en we konden nog op de lijst.

Van de week hoorde we dat de moederhond dus zwanger was en nu gaat Hans er op 23 september heen om kennis te maken met de moederhond en natuurlijk haar baasjes en andere honden.

Heel spannend allemaal.

De hondjes worden begin oktober als het goed is geboren en als alles klikt van beide kanten en alles natuurlijk goed gaat dan krijgen we dus onze pup, ik denk zo begin december.

Echt heel leuk allemaal. Het is helemaal nieuw voor ons om het op deze manier te doen. Maar het is wel heel leuk. Heel veel voorpret al.

En wat ook nieuw is, is dat zij de pup gaan uitzoeken die bij ons past.De pups krijgen in de 7-de week een gedragstest en vandaar uit kijken ze dan welke geschikt is voor ons.

Ben echt ontzettend benieuwd hoe dat is. We gingen tot nu toe altijd af op de klik die we met de pup hadden. Zochten dus puur vanuit ons gevoel ons hondje uit.

Maar ik heb na de uitleg waarom ook wel vertrouwen in deze manier. En ook heel leuk om dit mee te maken.

We hebben van de week al een tuigje gekocht .........veel te groot nog natuurlijk ,en een knuffeleend.Raya en Shyra waren al helemaal in de bonen toen er een piep in bleek te zitten en wilde hem al hebben voor nader onderzoek. Heb ze maar af gekocht met een heerlijk stinkend hondesnoepje.

Dus het grote wachten is nu begonnen.

Gelukkig maar dat wij zulke geduldige mensen zijn...........

8 kilo tegen 43 kilo

Hier kan ik nou uren naar kijken

Raisa's afscheid van dit leven

De DA heeft Raisa inwendig onderzocht en ze voelde dat de darmen op een paar minimeter helemaal dicht zat. Poepen was dus onmogelijk.
Wat er nu zou gebeuren is dat ze eten zou gaan weigeren en vervolgens dat ze het daarna allemaal uit zou kotsen, omdat het toch eruit moest. Op die manier zou ze nog een paar dagen kunnen leven. Maar natuurlijk zou dan de lijdensweg beginnen. En dat is dus iets wat we zeker niet wilden. We hebben dus besloten dat we haar zouden laten inslapen. Dit kon op dat moment.

Maar we wilden nog 1 keer met haar het bos in. Haar thuis nog een pens geven ( waar ze zo stapel op is) en nog 1 heerlijke kipmaaltijd geven wat ze ook zo lekker vind. Daarom werd besloten dat de DA om 4 uur bij ons thuis zou komen, De Da zei ook al dat het zo apart was, dat als je haar buiten haar bulten bekeek ze er nog zo ontzettend goed uit zag. Zo'n mooie glimmende huid, zulke stralende ogen en nog zoveel belangstelling in leven.


Met het wandelen in het bos genoot ze. Al liep ze langzamer, probeerde een paar keer te poepen wat niet ging. Maar achter stokken aan rennen vond ze nog steeds heerlijk.

Thuisgekomen genoot ze van haar pens ,maar wilde later geen eten. At een paar hapjes maar vond het toen genoeg.
De volgende fase was dus opeens ook in gegaan.

We hadden de DA gevraagd of ze haar heel erg wilde overdoseren omdat we erg bang waren dat ze niet zou willen gaan.Ze had zo ontzettend veel levenslust dat we echt bang waren dat het overgeven aan de dood een waar gevecht zou worden. Ze kreeg dus een dosis voor een hond van 80 kilo, terwijl ze 25 kilo was. En ook de laatste so wie so al sterkere laatste prik dan normaal, kreeg ze ook in een overdosis. Hierdoor is ze heel vredig over gegaan.

Wat een vechter was ze toch.2 en half jaar heeft ze iedereen verbaasd dat ze gewoon bleef leven en nog zo van haar leven genoten heeft. Wat ben ik trots op mijn meisje en wat ben ik blij en trots dat ze haar mooie, lieve leven bij mij is geweest. Ik weet zeker dat ze opgewacht is door Shita en Saba en dat ze nu bij elkaar zijn, zonder pijn. Ons mooie roedeltje is weer bij elkaar.

Wat zal ik haar missen.

Wat mis ik ze allemaal.












Foto's en filmpje zijn tussen bezoek DA en inslapen gemaakt.

Raisa naar de dierenarts

Om half 2 weer met Raisa naar de DA.

Zelf denken we dat het nu echt de tijd is dat ze in moet slapen.Gister begon ze opeens nl moeite te krijgen met poepen. Ze moet maar kan niet. Vanmorgen idem.Ze blijft maar vrolijk en zin houden in eten en pensen. Reageerd nog steeds blij als je thuis komt. De bal moet nog steeds mee met wandelen.Ze slaapt wel meer en heel af en toe wil ze niet mee met wandelen. Maar soms gaat ze dan toch opeens mee en dan moet de bal weer mee.Dus qua psyche is ze nog vol levenslust.

Maar ja als de tumor nu de darm of in iedergeval de uitgang aan het afsluiten is, dan is er natuurlijk niets meer aan te doen. Dan is het wachten op dat ze pijn gaat krijgen en lijden.Tenminste ik denk niet dat ze daar nog iets tegen doen kunnen.

Ik denk dus dat het zover is.En tegelijkertijd hebben we dat al zo vaak gedacht dat het me ook niet zou verbazen dat ze nog iets weten.

Het is echt zo ontzettend moeilijk. Ik had zo gehoopt dat ik zonder twijfel zou kunnen zeggen..... nu is het goed voor haar. Nu is ze er aan toe.

Tuurlijk als ze zeggen de darmen zitten nu dicht en ze zal niet meer kunnen poepen, dan is het duidelijk.Maar toch ook dan is het zo erg dat ze nog zo een zin in het leven heeft.En aan de andere kant, dat is toch juist ons streven, dat ze geen lijdensweg krijgt, dat we haar dat besparen.......

Ik voel me God spelen. Ik moet een beslissing maken die ik niet wil maken.Die ik niet kan maken.

Eerst maar naar de Da.

Pubertijd

Raya heeft weer wat nieuws.

Als we met de auto weg gaan is hij heerlijk enthouisiast en zo blij als een kind.

Auto rijden is heerlijk. En zeker als we van huis gaan want dat betekend dus heerlijk naar het bos gaan en rennen en snuffelen.Dus hij weet niet hoe snel hij die auto in moet komen.

Maar gaan we van het bos naar huis dan wil meneer opeens voorin zitten. Schijnbaar denkt die dat 8 maanden toch wel de leeftijd is dat een stoere hond daar hoort.
Maar onze mening verschilt daar dus behoorlijk in.Wij willen hem achterin.

Nu gaat het dus als volgt:

Hij stapt netjes met zijn voorpoten in de auto om vervolgens een draai te maken zodat hij voorin terecht komt.Op ons.... nee nee ,achterin ..... zet hij zijn arogantste blik op,stapt netjes uit de auto en gaat met de rug naar de auto toe zitten.Je kunt smeken, slijmen, zelfverzekerd zijn, op je kop gaan staan........meneer werpt je niet eens een blik waardig en blijft gewoon zitten.Dus vervolgens zie je ons een hond die meer dan 40 kilo weegt optillen en op de achterbank zetten ..........Waar hij met een onverstoorbaar arrogante blik alles behalve jou aan kijkt.....

Pubers................. zucht .........

Reuze honden willen niet spelen

Toen Raya van de week naar het bos ging om een fikse wandeling te maken mocht Hans gewapend met fototoestel met hem mee.



Zo liepen ze op een gegeven moment langs een weiland met ongeveer 20 paarden. Raya keek vol belangstelling naar die grote honden en toen naar hans met een grote vragende blik op zijn kop......mag ik??

Hans zei dus duidelijk tegen hem "nee dat gaan we niet doen....euh euh"

Raya gaf Hans een begripvolle blik dat hij het snapte en zo liepen ze samen gezellig verder.

Tot het ergens in Raya's brein langzaam tot hem doordrong dat Hans had gezegd... dat gaan WE niet doen!!! Hij begreep het opeens, Hans had geen zin in spelen met die grote honden, die wilde foto's maken.

Helemaal in zijn sas en blij met de toestemming dat hij het alleen mocht doen, veranderde hij zijn richting en huppelde richting paardenwei.

Hans die voor de zekerheid toch maar even om keek,zag nog net een teigerende Raya onder het prikkeldraad door kruipen.

Vol enthouisiastme rende Raya op die reuze honden af. Maar gek genoeg negeerde ze hem totaal.

Maar geen nood, ergens achteraf stond zo'n reuze hond zielig in zijn eentje gras te eten. Die verveeld zich natuurlijk stierlijk,dacht Raya.Niemand wil zeker met hem spelen. Nou was dat dan niet boffen dat hij "Raya" er nu was.

Uitnodigend rende Raya een paar rondjes om de reuze hond heen, maar tot zijn grote verbijstering negeerde ook deze hem. Nog maar een rondje dan, maar nee, hij bleef gewoon dooreten.

Even bleef Raya nadenkend stil staan en blafte toen maar eens 3 keer naar die reuze hond.



Een plukje wit haar bleef wapperend op het prikkeldraad achter toen Raya zonder die reuze hond nog maar een blik waardig te keuren naar Hans toe rende, die ook een zeer verbijsterende blik op zijn gezicht had en licht afkeurend zijn hoofd schudden.



Thuis gekomen vertelde Raya aan Shyra dat hij geleerd had dat reuze honden maar saaie dieren zijn die niet eens spelen willen.

Geluksmoment

Kijkend naar deze foto ,kan ik alleen maar denken wat een rijk en bevoorrecht mens ik ben,dat zoveel schoonheid en liefde met mij,mijn leven deelt.

Shyra en de druif

Shyra kreeg voor het eerst een druif.Hij vond het geloof ik maar een raar ding.

Beetje abrupt afgelopen maar mijn vingers zaten weer eens aan dingen waar ze niet aan moeten zitten ,dus het filmpje stopte opeens.